فضیلت‌های محوری در سازمان‌های فضیلت‌ مدار

شاید در بین نظریه‌های اخلاقی هیچ‌کدام به پیچیدگی و گستردگی اخلاق فضیلت نباشد. این نظریه، که امروزه از مهم‌ترین نظریه‌های اخلاقی است، انتظار می‌رود در آینده بتواند در حوزه‌های گوناگون، از جمله در اخلاق مدیریت ـ به دلیل مولّفه‌های ارزشمندی که دارد در ایجاد یک زندگی اخلاقی و سعادتمند، کارایی داشته باشد. بدین‌روی، از این نظریه می‌توان در حوزه مدیریت و سازمان استفاده کرد و به سمت سازمان‌های فضیلت‌محور حرکت نمود. برای این منظور، ابتدا باید تعریفی از سازمان فضیلت‌محور ارایه کرد تا بر اساس آن بتوان ویژگی‌های چنین سازمان‌هایی را برشمرد. سازمان‌های «فضیلت‌محور» به سازمان‌هایی گفته می‌شود که بر اساس فضیلت‌های اخلاقی شکل می‌گیرند و مدیران و کارکنان آن انسان‌هایی فضیلت‌مدار بوده و ارتباطات و فعل و انفعالات سازمانی بر اساس فضایل اخلاقی تنظیم می‌گردد. بر اساس این تعریف، در این مقاله، فضیلت‌های محوری در سازمان‌ها در دو سطح فردی و سطح سازمانی بیان شده است. در سطح فردی، فضیلت‌هایی همچون انس باخدا، اخلاص و نیّت خالص، آخرت‌گرایی، مسیولیت‌پذیری‌ها و در سطح سازمانی، فضیلت‌هایی همانند عاطفه انسانی، خدمت‌گزاری، عدالت، و رعایت قوانین و سلسله مراتب به عنوان فضلیت‌های محوری ذکر شده است.