سازمان و مطالعه تاثیر نظام‌های کاری با عملکرد بالا بر عملکرد آن و بررسی نقش میانجی انعطاف‌پذیری منابع انسانی (مطالعه موردی شرکت‌های تجاری واقع در منطقه 6 تهران)

در سال‌های اخیر، نظام‌های کاری با عملکرد بالا و تاثیر آن بر سایر متغیرهای سازمانی، همچون عملکرد سازمان و انعطاف‌پذیری منابع انسانی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. تا کنون در این زمینه پژوهش میدانی در سطح فردی و یا سازمانی انجام نشده است.این پژوهش به مطالعه تاثیر به کارگیری نظام‌های کاری با عملکرد بالا بر افزایش عملکرد سازمانی و همچنین بررسی نقش میانجی انعطاف‌پذیری منابع انسانی در این ارتباط می‌پردازد. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری، شرکت‌های تجاری مستقر در منطقه 6 تهران بوده که به صورت تصادفی، 51 شرکت به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. نتایج نشان داده است که بین نظام‌های کاری با عملکرد بالا و انعطاف‌پذیری منابع انسانی با عملکرد بالا رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شده است که انعطاف‌پذیری منابع انسانی نقش میانجی گر رابطه بین hpws و عملکرد را ایفا می‌‌کند. در پایان، بر مبنای این یافته‌ها، پیشنهاداتی برای پژوهش‌های آتی ارایه شده است.