اصول حاکم بر مسیر دستیابی به اهداف در برنامه‌ریزی از منظر قرآن کریم

یکی از مهم‌ترین وظایف مدیریت، برنامه‌ریزی است که در منابع و آموزه‌های اسلامی نیز بر آن تاکید شده است. دست‌یابی به اهداف سازمانی در برنامه‌ریزی از راه‌های متعددی امکان‌پذیر است. در دیدگاه مادی و غیر‌الهی، تنها راه رسیدنِ به اهداف مهم است، اما اینکه از چه راهی و با رعایتِ چه اصول و قواعدی، چندان اهمیتی ندارد؛ چنانکه پیروان ماکیاول معتقدند: برای رسیدن به اهداف، می‌توان تمامِ ابزارها و وسایل را توجیه کرد! اما در دیدگاه اسلامی، به‌ویژه قرآن کریم، برای دست‌یابی به اهداف، اصول و قواعد متعددی را باید رعایت کرد که چه‌بسا رعایت این اصول و قواعد مهم‌تر از دست‌یابی به اهداف ‌باشد . با توجه به تبیین نشدن این اصول و قواعد، پژوهش حاضر با روش «توصیفی- تحلیلی»، با بررسی و مطالعۀ دقیقِ قرآن کریم، به تبیین اصول حاکم بر مسیر دست‌یابی به اهداف در برنامه‌ریزی از منظر قرآن کریم پرداخته و اصولی همچون «مشروعیتِ ابزار و وسیله»، «تلاش و کوشش»، «اجتناب از عجله و شتابزدگی»، «امداد‌های غیبی»، «توکل»، «توسل»، «امید» و «صبر و استقامت» را به عنوان اصول حاکم بر مسیر و راهِ دست‌یابی به اهداف در برنامه‌ریزی تبیین نموده است.