تبیین و مقایسه مبانی معرفت‌شناسی و فلسفی مدیریت دانش از دیدگاه اسلام و غرب

در این عصر، دانش نخستین منبع راهبردى براى‌ انسان‌ها‌ و سازمان‌ها محسوب مى‌شود. سازمان‌هایى موفق هستند که دانش جدید ایجاد کنند، آن‌ را‌ به‌ شکلى گسترده در سراسر سازمان خود توزیع نمایند و به سرعت این دانش جدید را به‌ فناورى‌ها‌ و محصولات جدید تبدیل سازند. برای موفقیت سازمان‌ها در این زمینه و دستیابی به قدرت دانش، شناخت مبانی معرفت‌شناسی و فلسفی مدیریت دانش امری ضروری به نظر می‌رسد.فلسفه «مدیریت دانش» به عنوان یک رشته، هم در دیدگاه اسلامی و هم دیدگاه غربی شناخته شده است و می‌تواند منبع اقتصاد، قدرت و رفاه باشد. تمرکز بر روی فلسفه مدیریت دانش و مقایسه دیدگاه سنتی و نوین آن، منجر به کشف راه‌های جدیدی می‌شود که از طریق آن، دانش شناخته، مدیریت و اعمال می‌شود. هدف این مقاله تبیین مبانی معرفت‌شناسی و فلسفی مدیریت دانش در غرب و بازخوانی و مقایسه آن بر اساس معرفت‌شناسی دینی و مبانی اسلام با استفاده از روش «فرایند چرخه‌ای تحلیل» است. پس از درک عمیق تفاوت ماهوی مدیریت دانش در غرب و اسلام، زمینه برای جای‌گزینی مبانی معرفت‌شناسی دینی با مبانی موجود فراهم می‌شود. بدین‌روی، با جمع‌بندی و استنباط از تمام مباحث، اطلاعات و نتایج مرتبط با مدیریت دانش اسلامی و غربی به عمل می‌آید. در این تحقیق، مشخص شد که کسب دانش، نگه‌داری‌، به‌کارگیری و انتشار آن، چرخۀ حیات یا فرایند مدیریت دانش از منظر منابع اسلامی هستند. همچنین فرایند مزبور از سکوت تا انتشار دانش، همگی فرایندی پویا و پیوسته به شمار می‌روند و توقف و گسست در هر چرخه یا فرایند، کل حیات مجموعه را به مخاطره می اندازد، و بعکس، حرکت مستمر و تکاملی دانش نه تنها موجب خلق دانش جدید در سازمان می‌گردد، بلکه تصمیم‌گیری را بهبود می‌بخشد، مزیت رقابتی پایدار را برای سازمان ایجاد می‌کند و به‌طور‌کلی، عملکرد سازمان را می‌افزاید.