معنا و مصداق اسم ظاهر و اسم مکنون خدا در روایت ابراهیم‌بن‌عمر

یکی از روایات پیچیده در منابع شیعه، روایت ابراهیم‌بن‌عمر از امام صادق دربارۀ اسم مکنون الهی و نسبت آن با اسماء حسناست. محتوای این روایت، جنبه‌های مختلف معنا را برمی‌تابد؛ ازاین‌رو باعث گوناگونی دیدگاه‌ها دربارۀ مدلول این روایت شده است. در این مقاله، دیدگاه‌های مختلف را دربارۀ مفهوم اسم در این روایت می‌آوریم و تصریح می‌کنیم که اسم در اینجا، اسم لفظی نیست، بلکه اسم عینی و حقیقت خارجی است. آنگاه دیدگاه‌های محدثان و فلاسفه را دربارۀ مصادیق اسم ظاهر بررسی می‌کنیم ونتیجه می‌گیریم اسماء ظاهر، سه اسم «الله»، «تبارک» و «تعالی» است. در پایان نیز به ماهیت اسم مکنون یادشده در روایت می‌پردازیم و پس از تحلیل دیدگاه‌های محدثان و فیلسوفان، نتیجه می‌گیریم منظور از اسم مکنون، مقام «احدیت» است که با اسماء ظاهر پوشیده شده.

The Meaning and Extension of Evident and Hidden Name of God in Ibrahim Ibn Omar's narrative

One of the complex narratives in Shia references is the narrative of Ibrahim ibn Omar from Imam Sadiq about Hidden Name (alIsm alMaknun) of God and its relation to Most Beautiful Names (alAsma alHusna). The content of this narrative has several aspects; so it makes different viewpoints about its concept. In this article, different viewpoints about the concept of Name in this narrative will be studied and it will be specified that here the Name is not verbal but objective and has an external reality. Then the viewpoints of who report the Hadiths and philosophers about the extensions of Evident Name (alIsm alZaher) will be studied. Then it will be proved that the Evident Names are Allah, Tabarak and Ta`ala. Finally, the concept of Hidden Name in the narrative will be studied and after analyzing the viewpoints of who report the Hadiths and philosophers, we will conclude that the purpose of Hidden Name is the stage of unity (Ahadiat) which is covered by Evident Names.