شان اخلاقی در آثار آیت الله جوادی آملی

شان اخلاقی موجودات، بحثی مهم در فلسفه? اخلاق است که امروزه از جنبه‌های مختلفی بدان توجه می‌شود. شان اخلاقی در اصطلاح، همان جایگاه مسوولیت‌آفرین موجودات است که در حدود، ثغور و معیار آن، نظریه‌های متعددی عرضه شده است. اهم نظریات مرتبط با این بحث، عبارت است از:نظریه? انسانیت ژنتیکی، با معیار «وجود انسانی»؛ نظریه? فاعلیت اخلاقی، با معیار «فاعل اخلاقی»؛ نظریه? احساس‌محور، با معیار «موجود مدرک»؛ نظریه? حیات ارگانیک، با معیار «موجود زنده»؛ نظریه? بوم شناسی عمیق، با معیار «موجودات زیست‌کره»؛ و نظریه? رابطه‌بنیاد، با معیار«موجود دارای روابط اجتماعی یا اکوسیستمی».این نوشتار با توجه به نظریه‌های موجود، می‌کوشد بر اساس آثار و آرای استاد جوادی آملی، معیار «وجود» را حد نصاب شان اخلاقی موجودات معرفی کند و بر اساس تشکیک در وجود، از تشکیکی بودن شان اخلاقی موجودات بحث و نتیجه‌گیری نماید. به نظر می‌رسد محدوده? شان‌ اخلاقی در این نگاه، بسیار گسترده است؛ از یک سو انسان، و در جانب برتر خدا و ملکوتیان را در بر می‌گیرد و از سوی دیگر در جانب فروتر حیوانات و حتی گیاهان و در تفسیر عرفانی، همه? موجودات را شامل می‌شود.