تحلیل جایگاه و کارکرد انسان‌شناسی در روش‌شناسی پارادایم محور (با تکیه بر انسان شناسی علامه جوادی آملی)

پارادایم محوری چارچوبی نظری برای پژوهش‎ در علوم طبیعی و انسانی است. در این رویکرد روش‎شناسانه، به جایگاه معرفت‎شناسی و تا اندازه‎ای هستی‎شناسی در فرآیند تحقیق پرداخته می‎شود اما انسان‎شناسی بصورت مستقل مورد توجه روش‎شناسان قرار نمی‎گیرد. هدف این پژوهش معرفی و ارزیابی پارادایم‎محوری در روش‎شناسی تحقیق و ترسیم جایگاه انسان‎شناسی در روش‎شناسی است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و یافته‎ها حاکی از این است که از آنجا که روش‎شناسی تحقیق قائم بر معرفت-شناسی است و به استناد نظر علامه جوادی آملی، معرفت‎شناسی ابتنای به انسان‎شناسی دارد، لازم است در روش‎شناسی به صورت مستقل به انسان‎شناسی پرداخته شود. توجهات انسان‎شناسانه، ظرفیت‎های مهمی را پیش روی معرفت علمی قرار می‎دهد و نگرش در باب ماهیت علم، روش شناخت و ساخت نظریه را به وضوح بیشتر می‎رساند.

analyzing the place and function of anthropology in paradigm-oriented methodology

the central paradigm is a theoretical framework for research in natural and human sciences. in this methodological approach, the place of epistemology and to some extent ontology in the research process is discussed, but anthropology is not independently considered by methodologists. the purpose of this research is to introduce and evaluate the paradigm-oriented approach in research methodology and outline the position of anthropology in methodology. the research method is descriptive-analytical. the findings indicate that since the research methodology is based on epistemology, and according to allameh javadi amoli’s opinion, epistemology is related to anthropology, it is necessary to independently consider humans in the methodology. science should be paid. anthropological attention puts important capacities in front of scientific knowledge, and the attitude about the nature of science, the method of knowledge and construction of theory is brought more clearly.