کاربست نظریه علم دینى آیت الله جوادى آملی در مرجعیت علمى قرآن برای علوم سیاسی

مرجعیت علمی قرآن کریم، به معنای اثرگذاری معنادار در علوم سیاسی، از مباحث مهم و نیازمند کنکاش فراوان است؛ از جمله پژوهش های مهم، نمایاندن این مرجعیت بر پایه نظریه علم دینی است. در این مقاله نظریه علم دینی آیت الله جوادی آملی به عنوان نظریه‌ای جامع مورد استفاده قرار گرفته است. مسئله ما این است که نظریه علمی دینی ایشان با چه کاربستی می‌تواند به مثابه چارچوبِ نظریِ مرجعیت علمی قرآن کریم در دانش‌سیاسی قرار گیرد؟ ادعای مقاله این است که نظریه علم دینی آیت الله جوادی آملی با ویژگی‌های منحصر به فرد، مناسب‌ترین چارچوب نظری برای نشان دادن مرجعیت علمی قرآن کریم در علوم انسانی و طبیعی است. تبیین جامع نظریه در مراحل شش‌‌گانه، تحلیل محتوایی و تلفیق مراحل هم‌خوان در چگونگی کاربست آن در مرجعیت علمی قرآن، مهم‌ترین دستاورد این پژوهش است. این هدف با توسعه در منابع کشف دین، توسعه در مفاهیم علم، عقل و دین؛  و با روش تنفیذ، امضا و استنباط فروعات از اصول کلی صورت گرفته و چگونگی تحقق آن در علوم سیاسی به تصویر کشیده می‌شود.

Application of Ayatollah Javadi’s theory of religious science in the scientific authority of the Holy QuranIn political science

The scientific authority of the Holy Quran, meaning a significant impact on political science, is one of the important issues and requires many processes that rely on the theory of religious science. Ayatollah Javadi’s theory of religious science with unique features is the most appropriate theoretical framework for the scientific authority of the Qur’an in the sciences natural and human . (Hypothesis) (Method) with the aim of introducing the appropriate framework and its application for scientific authority (purpose), comprehensive explanation of the theory in six stages and how to apply it in the scientific authority of the Holy Quran, is the most important achievement of this research. Concepts such as science, reason, religion, and the method of enforcement, signature, and inference are subtracted from general principles, and how they are realized in the political sciences are illustrated (findings).