غایت هستی در دین زرتشت و مقایسه آن با آموزه‌های قرآنی

باور به هدفمندی و سیر به سوی مقصدی نهایی، یکی از مبانی اصلی همه ادیان الهی است. آیینی که زرتشت در حدود هفت قرن پیش از میلاد عرضه داشت، همچون دین اسلام، از ادیان توحیدی به شمار می‌رود. اما گذشت زمان و عدم صیانت متون مقدس زرتشتی از دستکاری‌های انسانی، تصور جدایی و بینونت ذاتی، میان این دو آیین را تقویت کرده است. این مقاله، پس از واکاوی اصل و لوازم مهم مبدا و معاد در آیین زرتشت، با یافتن اشتراکات بسیاری با اسلام منشاییت توحیدی آن را اثبات می‌نماید و قابلیت انطباق آن دسته از تعالیم اصیل دین زرتشت را،‌ که حکایت از جهان پس از مرگ و کیفیت آن می‌کند، با تعالیم قرآنی تایید می‌کند.