بررسی و نقد رهیافت عرفی شلایرماخر به دین

رگه‌های عرفی‌شدن در قرایت شلایرماخر از دین، بیانگر این است که تجربه دینی راه به جایی نبرده و به جهات گوناگون نه‌تنها شرافتی به دین نبخشیده، بلکه آن را در مسیری عرفی قرار داده است. فروکاستن حقیقت دین به تجربه دینی شخصی، کنار نهادن کتاب مقدّس به عنوان مجموعه‌ای از دستورات الهی، و تقلیل آن به کتاب ثبت تجربه دینی، بی‌توجهی به نقش عقل، شریعت، مناسک دینی، بی‌توجهی به مابعدالطبیعه و نیز اومانیستی بودن رهیافت معناگرایانه به دین را می‌توان از جمله رگه‌های عرفی‌شدن در تفکر دینی شلایرماخر دانست. وی دین را از حوزه علم و عمل، به عالَم خصوصی احساسات پارسامنشانه تاویل برده است. این مقال بر آن است تا ضمن تبیین رهیافت دینی شلایرماخر، عناصر عرفی را در رویکرد دینی وی نشان دهد. روش مقاله در مراجعه به آرا ، استنادی و در تبیین محتوا، تحلیلی ـ انتقادی است.