تحلیل و بررسی ماهیت عیسی مسیح(ع) از منظر فرقه‌های یکتاپرست صدر مسیحیت

با بررسی منابع مسیحی و گروه‌های صدر مسیحیت می‌توان مدعی شد که مسیحیت از آغاز، دین توحیدی بوده است که ریشه‌های یکتاپرستی آن را می‌توان از میان آن گروه‌ها مشاهده کرد. این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی درصدد تحلیل و ‌شناسایی گروه‌های یکتاپرست صدر مسیحیت و همچنین مسیح‌شناسی از منظر آنهاست. یافته‌های پژوهش حاضر گویای این مطلب است که فرقه‌های یکتاپرست صدر مسیحیت، حضرت عیسی(ع) را صرفاً یک انسان و پیامبر خداوند معرفی میکردند و در اعتقادات آنها خبری از تثلیث نبود. آنان ضمن التزام به شریعت موسوی، حضرت عیسی(ع) را مخلوق خدا می‌دانستند و با تعالیم پولس مخالف بودند و به توحیدِ به‌دور از تثلیث اعتقاد داشتند. روشن است که مهم‌ترین دلیل بر صحت اعتقادات یکتاپرستان صدر مسیحیت در مورد عدم الوهیت و ماهیت حضرت عیسی(ع)، مهر تایید عقل بر باورهای آنان است؛ زیرا عقل به‌هیچ‌وجه نمی‌پذیرد که خدا جسم انسانی به خود گیرد یا اینکه انسانی دارای الوهیت باشد.

an analysis of the nature of jesus christ from the point of view of early monotheistic christian sects

examining the christian sources and early christian groups, one can claim that christianity was a monotheistic religion from the beginning, and one can find its monotheistic roots among those groups. this article tries to analyze and identify the early christian monotheistic groups as well as their christology using a descriptive-analytical method. according to this research, the early christian monotheistic sects introduce jesus as a human being and as god’s messenger, and there was no trinity in their beliefs. adhering to the mosaic law, they considered jesus as god’s creation and disagreed with the teachings of paul and believed in monotheism without believing in the trinity. it is clear that the most important reason for the validity of the monotheists’ beliefs of the early christianity about the non-divinity of jesus and his nature, is that their beliefs are approved by reason; this is because it is not rational for god to have human body or for a human to have divinity.