واکاوی دلایل و پیامدهای ارتباط میان زرتشتیان ایران و جامعه‌ بهائیت در دوره‌ قاجار

نفوذ بهائیت در میان بخشی از جامعه‌ زرتشتیان ایران، از بزرگ‌ترین مشکلات پیروان این اقلیت مذهبی در دورۀ قاجار شمرده می‌شد. در این ایام، شماری از جوانان تحصیل‌کرده‌ زرتشتی که متاثّر از سبک زندگی و آموزه‌های جامعه‌ پارسیان هند، تمایل زیادی به انجام اصلاحات اجتماعی و دینی گسترده در میان جامعۀ زرتشتی ایران داشتند تحت تاثیر شعارهای اصلاح‌طلبانه و برابری خواهانه‌ آیین نوظهور بهائیت قرار گرفتند و جمعیت زرتشتیان بهائی‌شده‌ ایران (احبا) را تشکیل دادند. پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی تحلیلی و بر پایه‌ اسناد و مکتوبات جامعه‌ زرتشتیان و بهائیان ایران، به واکاوی دلایل ارتباط میان پیروان این دو آیین و پیامدهای این ارتباط در میان جامعۀ زرتشتیان ایران بپردازد. دستاورد پژوهش حاکی از آن است که فشارهای اجتماعی ایجادشده بر روی دگراندیشان زرتشتی و حمایت‌های جامعه‌ پارسیان هند و انگلستان از این افراد، باعث شد تا بخشی از زرتشتیان به آیین نوظهور بهائیت گرایش یابند؛ که این امر به وقوع درگیری‌های گسترده‌ای در میان رجال سرشناس زرتشتی در ایران انجامید.