جریان‌شناسی انتقادی حقوق بشر با تحلیل مفهوم پایه از کرامت انسان مبتنی بر اسلام و مسیحیت

حقوق بشر در دنیای معاصر، بسان گفتمان غالب ارزیابی و ارزش داوری انسان تراز قرن بیست و یکم به کار بسته می‌شود؛ کاربستی که رفته‌رفته ابعاد حقوقی آن به سویه‌های سیاسی، امنیتی و حاکمیتی‌اش سرازیر می‌شود و به نُرمی از حکومت‌داری بدل می‌گردد؛ استاندارد فزونی‌طلبی که هر ملاک و فهمی را ولو مبتنی بر ادیان و تمدن‌های کهن، به گوشة انزوا می‌نهد. پایه‌ای‌ترین مفهومی که حقوق بشر معاصر خود را بر آن بنا نهاده، کرامت انسان است. تحلیل هندسة مفهومی حقوق بشرِ مبتنی بر کرامت، چالش‌های پنهانی را به عرصه می‌کشد که تاکنون مجال چندانی برای ظهور و بروز نداشته‌اند.جریان مطالعات انتقادی حقوق بشر که ضمن ریشه‌یابی این‌گونگی آن به‌روش تاریخ‌نگری، به نقد بنیادهای نظری، روش‌شناسی ارزش‌آفرینی، هنجارسازی حقوقی، کارکردها و از همه مهم‌تر آوردة حقوق بشر در دنیای کنونی می‌پردازد، مورد تحلیل و جریان‌شناسی مقالة حاضر قرار گرفته و در ضمن چند پرسش اصلی، به بازخوانی انتقادی هویت کرامت انسان و جایگاه و دلالت‌های حقوق بشر پرداخته است. آنچه پیش‌رو دارید، تلاشی است مبتنی بر روش تحلیل هندسة مفهومی، بازشناسی شبکة دانشی و تطبیق کارکردی بین ادبیات رایج حقوق بشری، اسلام و مسیحیت.