بررسی چالش‎های الهیات مسیحی در مدیریت بحران شورای واتیکانی دوم

سازمان کلیسا در عمر طولانی خود، با بحران‎های بسیاری مواجه بوده است، ازاین‌رو، برای برون رفت از بحران‌های پیش‎رو، چاره‎ای جز انجام اصلاحات در بسیاری از زمینه‎های الهیاتی، در شورای واتیکانی دوم نداشت. این مقاله، با هدف کشف مولفه‌های بحران و شیوه مهار آن را توسط ارباب کلیسا مورد بررسی قرار می‌دهد. سوال اصلی پژوهش، این است که کلیسا چگونه توانست بحران‎های فرهنگی دینی، ناشی از آموزه‎های الهیاتی پیش ‏آمده را مدیریت کند؟ و به چه میزان در اداره این بحران موفق بود؟ در پاسخ، کلیسا برای بحران فوق، سه مرحله‌ مدیریت پیش از بحران، حین بحران و پس از بحران را اتخاذ نمود. برخی اقدامات مرحله‌ اول، استفاده از حربه‌های سانسور، اعلان فهرست کتاب‌های ممنوعه، دادگاه تفتیش عقاید و سرانجام، شکنجه و اعدام نوآوران، به جرم بدعت‌گذاری بود. و اقدامات حین بحران توسط کلیسا شامل مکتب تومایی نو و الاهیات جدید، روی آوری به پژوهش علمی، تشکیل شورای واتیکانی دوم. اقدامات پس از بحران، شامل اصلاح آیین عبادی، وحدت کلیساها، کمونیسم ستیزی، آزادی انتخاب دین، اعتراف به برخی اشتباهات گذشته کلیسای کاتولیک می‎شود.