تاملی بر رویکردهای فرهنگی اجتماعی پنطیکاستی‌ها در حوزه تبشیر

جنبش پنطیکاستی، که در اوائل قرن بیستم و با تاکید بر مسئله بازگشت قریب‌الوقوع مسیح پا به عرصه وجود نهاد، در ابتدا، تمرکز خود را بر تبشیر مسیحیت و جذب حداکثری وقف کرد. اما با گذشت چند دهه و عدم ظهور مجدد مسیح، رویکردهای تبشیری خود را به مسائل این جهانی، فرهنگی اجتماعی معطوف کرد. توجه به امر کلیساسازی، بومی‌سازی کلیساها و رهبری آنها و سیاق‌گرایی فرهنگی، از عمده رویکردهای فرهنگی و توجه به اقشار ضعیف جامعه در کنار توجه به جوانان و مسئله رهبری آنها در کلیساها، تبلیغات شهری و خیابانی و همچنین، مشارکت در امور عام‌المنفعه، از مهم‌ترین رویکردهای اجتماعی پنطیکاستی‌ها محسوب می‌شود. این پژوهش، با بررسی منابع مکتوب پنطیکاستی در پی آن است، تا پس از معرفی عمده رویکردهای فرهنگی اجتماعی پنطیکاستی‌ها در حوزه تبشیر، با روش تحلیل داده‌ها، ثابت کند که مقوله کلیساسازی و رهبری در میان پنطیکاستی‌ها، با چالش‌هایی روبرو بوده، توجه نکردن به نخبگان جوامع، از مهم‌ترین اشکالات این رویکرد محسوب می‌شود.