مقایسۀ نقش معنایی حیوانات در کتب آسمانی قرآن کریم و انجیل متّی و یوحنا با تاکید بر «دلالت» و «موضوعیت»

یکی از ویژگی‌های کتب مقدس، روانی و سادگی متن است که با وجود معانی عمیق و دقیق به کاررفته در آنها، امکان درک این متون را برای مخاطبِ عامه فراهم ساخته است. واژگان معمول و مانوس با زندگی بشر، همچون اسامی مربوط به طبیعت، گیاهان و حیوانات در این متون، در عین سادگی، در جهت آموزه‌های اخلاقی و دینی به کار رفته‌اند. با توجه به کاربرد نام‌واژه‌های حوزۀ حیوانات در دو کتاب مقدس قرآن کریم و اناجیل مسیحیّت با فراوانی قابل توجه، پژوهش حاضر درصدد است تا نام‌واژه‌های این حوزۀ معنایی را به‌لحاظ فراوانی و نوع، دلالت معنایی و نیز موضوعیت در سه کتاب، بررسی و مقایسه کند. نتایج حاصل از بررسی این دسته از نام‌واژه‌ها بیانگر شباهت‌ها و تفاوت‌هایی در زمینه‌های مورد بررسی بود؛ از جملۀ شباهت‌ها می‌توان به فراوانی دلالت‌های دارای مشخصّه‌های «ارجاعی»، «عام»، «ثابت» و «صریح» و نیز کاربرد موضوعی حیوانات در آیات حاوی موضوعات «راهنماشناسی»، «راه‌شناسی» و «انسان‌شناسی» در هر سه متن اشاره نمود. از تفاوت‌ها نیز می‌توان گستره و تنوع موضوعی بیشتر در قرآن کریم نسبت به دو پیکرة متّی و یوحنا را نام برد.