حجیت منابع الهیات مسیحی: مبنا و گستره

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مسیحیان، همانند پیروان سایر ادیان بزرگ، این است که برای فهم مسائل ایمانی و شکل‌دادن به آموزه‌های اعتقادی، به چه منابعی باید رجوع کرد؟ بررسی آرا و آثار مسیحیان نشان می‌دهد آنان در تبیین و تثبیت آموزه‌ها و تعالیم خویش، از چهار منبع کمک گرفته‌اند: کتاب مقدس، سنت، عقل و تجربه. اما این منابع، نزد گروه‌های مختلف جایگاه یکسانی ندارند و میزان اعتبار و گستره‌ حجیت هر منبع، دیگر متفاوت است. بررسی الاهیات مسیحی نشان می‌دهد رابطه و نسبتِ هر منبع با انکشاف الهی، شاخصی است که جایگاه آن منبع را در نظام الاهیاتی ترسیم می‌کند. برای مثال، آنچه موجب شده است عموم مسیحیان کتاب مقدس را اصلی‌ترین منبع الاهیات بدانند، اعتقاد آنان به رابطه خاص این کتاب با انکشاف الاهی است. اما در دوره مدرن و هنگامی که نقادی کتاب مقدس، صحت این کتاب را زیرسوال برد، برخی افراد، عقل و یا تجربه را اصلی‌ترین منبع الاهیات مسیحی دانستند. این مقاله تلاش دارد با ارائه گزارشی از جایگاه و نقش هر منبع در الاهیات مسیحی، مبنا و گستره‌ حجیت هریک از این منابع را تبیین کند.