بررسی و مقایسۀ افتراق دینی و ویژگی‌های عاملانِ آن؛در قرآن کریم و عهد جدید

یکی از آموزه‌های مهم دین اسلام و مسیحیت، دعوت به همگرایی و نهی از تفرقه و جدایی بین پیروان آنهاست. علی‌رغم توصیه‌ها و هشدارهایی در این‌باره در متون مقدس این دو دین، فرقه‌هایی در بستر آنها شکل گرفتند. مسئلۀ مهم در تحلیل و بررسی این فرقه‌ها، علت افتراق و انگیزه و ویژگی‌های عاملان آن است. این پژوهش با رویکرد مقایسه‌ای و به روش توصیفی تحلیلی، به مسئلۀ افتراق دینی و ویژگی‌های عاملان آن در قرآن و عهد جدید می‌پردازد. هر دو متن مقدس، نسبت به اختلاف و افتراق میان پیروان، هشدار می‌دهند. عهد جدید در این زمینه فقط دربارۀ پیروان عیسی مسیح صحبت می‌کند. ولی قرآن کریم، از افتراق و تفرقه میان امت‌ها و پیروان پیامبران پیشین نیز خبر می‌دهد. هر دو متن مقدس در توصیف عاملان افتراق، از ضعف معنوی و رذیلت‌های اخلاقی آنان سخن می‌گویند. قرآن کریم از واژۀ «بغی» استفاده می‌کند. عهد جدید نیز آنها را بندۀ امیال و خواسته‌های نفسانی خود و فاقد بلوغ معنوی می‌داند. توجه و تاکید متون مقدس اسلام و مسیحیت بر این موضوع، بیانگر اهمیت و جایگاه تربیت معنوی و اخلاقی دین‌داران، در پیشگیری از اختلاف و تفرقه در دین است.