واکاوی نظریه مایا در وداها

آموزة مایا که برای بیان چگونگی خلقت در آیین هندو مطرح می‌گردد، یکی از مهم‌ترین بخش‌های الهیات هندو می‌باشد. این آموزه، بیانگر این است که فرایند خلقت در واقع نوعی تجلی برهمن است و جهان به‌عنوان سایة برهمن و رویای او صادر شده است. نظریة مایا، که زاییدة یک نگاه وحدت وجودی است، بیشتر در کتاب اوپانیشادها مطرح گردیده و از سوی عارفان مکتب ودانتایی، بخصوص متفکر برجستة این مکتب یعنی شانکارا واکاویی، بسط و گسترش یافته است. این پژوهش، بر آن است تا نشان دهد اصل نظریه مایا، هرچند نه به شکلی مفصل، در مجموعة «وداها»، که قدیمی‌ترین متون مذهبی جهان و آیین هندو به‌شمار می‌روند، وجود داشته است. بدین منظور، به کاوش‌های لغت‌شناسی و معناشناسی در باب نظریة مایا پرداخته و با نظر به سرودهای وداها، از جمله دو سرود «آفرینش» و «پروشا»، تلاش در اثبات این مطلب صورت گرفته است.