انسان‌شناسی پولس: بررسی و نقد

این مقاله به بررسی تحلیلی و انتقادی انسان‌شناسی پولس می‌پردازد. درک الهیات پولس، در گرو درک انسان‌شناسی اوست. قلب الهیات او تاثیر مکاشفه و فیض خدا در انسان است. پولس وجود انسان را دارای ساحتی سه‌گانه جسم، نفس و روح می‌داند که هر ساحت، خود دو جزء دارد: 1. بدن و تن، 2. عقل یا ذهن و قلب 3. روح و نفس. انسان دو شیوة زیست دارد: در موافقت با خدا و در موافقت با دوره پیش از مسیح. دیدگاه او درباره انسان عبارت از: توضیح ذات او در سه وضع آفرینش، هبوط و نجات است. در باب وضع آفرینش باید گفت: انسان به صورت خدا و برای ارتباط با خدا آفریده شد. آدم قبل از هبوط، با اراده آزاد خود مرتکب گناه شد و وضعیتی نامطلوب یافت. گناه او به فرزندانش انتقال یافت. نتیجه گناه مرگ شد. اراده انسان متمایل به گناه است. انجام عمل نیک و نجات، تنها با فیض خدا ممکن است. نجات هدیه رایگان خداوند است که به وسیله فیض و از طریق ایمان حاصل می‌شود.