|
|
حکمت الهی؛ چیستی و ادله
|
|
|
|
|
نویسنده
|
قاسمی علیمحمد
|
منبع
|
معرفت كلامي - 1392 - دوره : 4 - شماره : 2 - صفحه:121 -145
|
|
|
چکیده
|
آنگاه که حکمت الهی صفت ذات باشد، به این معنا خواهد بود که در ذات، جهل، راه ندارد، و هنگامی که صفت فعل باشد، یا منظور از آن اِحکام و اتقان افعال الهی است (اعم از افعال تکوینی یا اوامر و نواهی تشریعی)، و یا منظور هدفمند بودن فعل الهی است؛ چراکه انجام کار لهو و عبث، قبیح و به دور از شان واجب تعالی و حکمت اوست. ازاینرو نظر اشاعره مبنی بر معلل به اغراض نبودن افعال الهی مردود و توجیهات و تاویلات آنان از آیات مربوط نیز، ناپذیرفتنی است؛ زیرا لازمه چنین نظریهای انجام فعل قبیح از سوی خداست که محال خواهد بود؛ درحالیکه ذات باری، صرفالوجود، واجبالوجود من جمیع الجهات، مستجمع صفات کمالیه و برخوردار از غنا و علم مطلق است و لازمه چنین وجودی، حکمت نیز هست. این مقاله در صدد است تا ضمن تبیین معنای اقسام حکمت الهی، برداشتهای نابجای اشاعره را از برخی آیات قرآنی، نقد و بررسی کند.
|
کلیدواژه
|
حکمت ,حسن و قبح ,عبث ,باطل ,لهو ,حق ,اشاعره ,الحکمه ,الحسن والقبح ,العبث ,الباطل ,اللّهو ,الحقّ ,الاشاعره ,Wisdom ,Good And Bad ,Vain ,Falsehood ,Fun ,God ,The Asharites
|
آدرس
|
موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی, استادیار تفسیر و علوم قرآن موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی, ایران
|
پست الکترونیکی
|
qasemi@qabas.net
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|