واکاوی تاثیر رویکرد بیماری ‌انگاری به تجربه دینی در نگرش الحاد عصب ‌شناختی به وحی نبوی (ص)

گروهی از پژوهشگران علوم اعصاب‌ شناسی با توجه به تحقیقاتی که درباره همبسته‌های عصبی کارکردهای‌ شناختی مغز انسان داشته‌اند، بعضی تجربه‌های دینی را مرتبط با برخی بیماری‌های مغزی همچون صرع لوب گیجگاهی، روان‌گسیختگی، اختلال در ارتباط نیمکره‌های مغزی و سایر قسمت‌های آن دانسته‌اند. گروهی دیگر با استناد به این نتایج علمی و تمسک به شواهدی از حالت‌های جسمانی پیامبر اکرم (ص) در هنگام دریافت وحی، رویکردی الحادی عصب‌شناختی درباره وحی نبوی (ص) اتخاذ کرده‌اند. آنان وحی پیامبران را به نوعی تجربه دینی ناشی از عوارض بیماری مغزی تقلیل داده‌اند. پژوهش حاضر نخست با روش «توصیفی» یافته‌های دانش عصب‌شناسی درباره رابطه تجربه دینی و بیماری‌های مغزی را مطالعه نموده، سپس با روش «تحلیلی» به مسئله اصلی این مقاله درباره دلالت این یافته‌ها بر ادعای بیماری‌انگاری وحی پرداخته و در جهت حل مسئله الحاد عصب‌شناختی، ویژگی‌های وحیانی آیات قرآن کریم (همچون علم حضوری بودن وحی و تمایزهای اساسی بین محتوای وحی و تجربه‌های دینی) را بررسی کرده است. در مجموع، وحی نبوی (ص) به‌کلی با سایر تجارب دینی تفاوت دارد و به ‌هیچ ‌وجه نمی‌توان آن را ناشی از بیماری مغزی دانست.