رابطه انسان‌شناسی و معاد از دیدگاه قرآن کریم

ﻣﻌﺎد ﯾﮑﯽ از اﺻﻮل اﻋﺘﻘﺎدی دﯾﻦ اﺳﻼم و ﻣﻮرد ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻓﺮاوان ﻗﺮآن اﺳﺖ. آﯾﺎ ﻫﺮ ﻧﮕﺮﺷﯽ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻌﺎد ﻗﺮآﻧﯽ ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻫﺪف اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، اراﺋﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﻌﺎد ﻗﺮآﻧﯽ و ﻧﮕﺮﺷﯽ ﺻﺤﯿﺢ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ آن، ﻣﻌﺎد ﻗﺮآﻧﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. روش اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ در ﺟﻤﻊ آوری اﻃﻼﻋﺎت، ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ای و در ﺣﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ اﺳﺖ. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎی اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻋﺒﺎرت اﻧﺪ از: 1. دوﺳﺎﺣﺘﯽ ﺑﻮدن اﻧﺴﺎن ﺑﻪ روﺷﻨﯽ از آﯾﺎت »ﺗﻮﻓّﯽ« ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ آﯾﺪ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﻧﺴﺎن دارای ﺟﺴﻢ ﻣﺎدی و روح ﻣﺠﺮد اﺳﺖ؛ 2. ﻣﺎدی ﮔﺮاﯾﺎن و ﻣﺸﺮﮐﺎن ﻣﮑﻪ در ﺻﺪر اﺳﻼم و ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺘﮑﻠﻤﺎن ﺑﺎ ﻧﮕﺮش ﻣﺎدی اﻧﮕﺎراﻧﻪ ﺻﺮف ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﻧﺴﺎن، ﻫﻤﮕﯽ در ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺻﺤﯿﺢ از ﻣﻌﺎد دﭼﺎر اﺷﮑﺎل اﻧﺪ؛ 3. ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺮش ﺻﺤﯿﺢ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻌﺎد ﻗﺮآﻧﯽ ﺳﺎزﮔﺎر اﺳﺖ، ﻧﮕﺮش ﻓﻼﺳﻔﻪ اﺳﻼﻣﯽ و ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ از ﻣﺘﮑﻠﻤﺎن ﺑﻪ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ آن، روح ﻣﺠﺮد اﻧﺴﺎن ﭘﺲ از ﻣﺮگ، ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ و در ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺑﺪن او ﺑﺎزﻣﯽ ﮔﺮدد.