معنای «نفی صفات» در آموزه های شیعی از دیدگاه سیداحمد کربلایی و سیدمحمدحسین طباطبائی

برخی احادیث در منظومه‌ روایی شیعه، آموزۀ نفی صفات را به عنوان کمال توحید و نظام توحید معرفی کرده‌اند. تفاسیر متعددی از این روایات شده است؛ از جمله صدرالمتالهین و شارحان وی کوشیده‌اند این روایات را بر نظریه‌ عینیت مصداقی تطبیق دهند؛ اما برخی از عالمان شیعه چون سیداحمد کربلایی و سیدمحمدحسین طباطبائی بر آن‌اند که این روایات معنایی دقیق‌تر از نظریۀ عینیت را افاده می‌کنند. سیداحمد کربلایی در مکاتبات خود با شیخ محمدحسین اصفهانی و علامه‌ طباطبائی در آثار متعددی با رویکردی عرفانی در این‌باره بحث کرده‌ و با اقامۀ برهان عقلی و ژرف‌کاوی ادله‌ نقلی نظریۀ خود را مدلل ساخته‌اند. مقاله حاضر می‌کوشد پس از طبقه‌بندی و تحلیل تفاسیر گوناگون این روایات، به اثبات این مدعا همت گمارد که در میان آرای اندیشمندان مسلمان، تفسیر عرفانی روایات یادشده (به‌ویژه با تقریر علامه طباطبائی) با آموزۀ پیشوایان شیعه در تبیین رابطه‌ ذات و صفات الهی هماهنگی بیشتری دارد.