بررسی الهیات طبیعی از دیدگاه بارت

الهیات طبیعی به‌طور سنتی نقش حلقه‌ ارتباط بین معرفت زمانه و تعالیم وحیانی را در ادیان ابراهیمی ایفا می‌کرده است. با‌این‌حال، هرگز اعتبار و امکان این الهیات مورد وفاق الهی‌دان‌های این ادیان نبوده است. کارل بارت -که بسیاری او را مهم‌ترین و تاثیرگذارترین الهی‌دان پروتستان و حتی مسیحی در قرن بیستم می‌دانند- با هر دستگاه فکری‌ای که باورهای مسیحی را بر یافته‌های ذهن و ضمیر بشری مبتنی سازد، به‌شدت مخالفت می‌کند. از‌این‌رو، می‌توان او را نماد مخالفت بی‌امان با الهیات طبیعی در دوره‌ معاصر دانست. در این مقاله تلاش کرده‌ایم تا نشان دهیم نقد بارت بر الهیات طبیعی، از سویی ریشه در تحلیل او از نقش این الهیات در تاریخ مسیحیت دارد؛ و از‌سوی دیگر مبتنی است بر قرائتی خاص از برخی آموزه‌های مسیحی؛ اما اگر از منظری معرفت‌شناختی بنگریم،‌ به‌نظر می‌رسد التزام به لوازم موضع بارت ضد الهیات طبیعی، الهیات وحیانی را نیز با مشکلاتی جدی مواجه خواهد ساخت.