وجودشناسی اجتماعی علامه طباطبایی بر اساس اعتباریات
|
|
|
|
|
نویسنده
|
حسنی حمید
|
منبع
|
آموزه هاي فلسفه اسلامي - 1400 - دوره : 16 - شماره : 29 - صفحه:131 -159
|
چکیده
|
وجودشناسی اجتماعی، حوزهای ذیل متافیزیک کاربردی است که به بررسی ماهیت و ویژگیهای هستیشناختی اجتماع میپردازد. پرسش اصلی وجودشناسی اجتماعی این است که جهان اجتماعی چگونه ساخته شده است که خود شامل دو پرسش است: اجزاء تشکیلدهنده جهان اجتماعی چیست؟ و چه عاملی آن را برپا داشته است؟ طباطبایی در مبحث «اعتباریات» و به ویژه «اعتباریات بعد از اجتماع» نظریاتی دارد که به نظر رابطه محکمی با موضوع دارد. در این مقاله کوشیدهام پاسخهای بالقوۀ او را به این پرسش از اصطلاحشناسی و ساختار مفهومی تفکر او استخراج کنم. در این راستا، نخست به تلخیص دیدگاه طباطبایی در باب شکلگیری مقولات اجتماعی، و سپس به مقایسه آراء وی با نظریههای موجود پرداختم. به نظر میرسد که علامه اجزاء تشکیلدهنده اجتماع را اجزایی غیر اجتماعی شامل اعتبارات و حالات ذهنی اعضای جامعه، نظیر روانشناختگرایی میداند و عامل برپایی مقولات اجتماعی را یک عامل در مقیاس جامعه (توافق دو استخدام و بیشتر) تلقی میکند که لزوماً «توافق» یا «قرارداد» نیست.
|
کلیدواژه
|
وجودشناسی اجتماعی، علامه طباطبایی، اعتباریات، استخدام، روانشناختگرایی، برپایی جمعی
|
آدرس
|
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان, دانشکده الهیات, گروه فلسفه و حکمت, ایران
|
پست الکترونیکی
|
hasaniph@gmail.com
|
|
|
|
|