تحلیل و بررسی دیدگاه حکیم سبزواری نسبت به موضع ملاصدرا دربارۀ مجرای قاعدۀ الواحد

قاعدۀ الواحد یکی از قواعد و اصول اساسی و مهم در فلسفۀ اسلامی محسوب می‌شود و مفاد آن، این است که از علت واحد، تنها یک معلول واحد و یگانه صادر می‌شود. علی‌رغم اینکه حکیمان و فیلسوفان بسیاری این قاعده را پذیرفته‌اند، اما برخی از متکلمان آن را انکار کرده‌اند. تعیین مجرای این قاعده از جمله مسائل ضروری در پیرامون این قاعده قلمداد می‌شود. با توجه به عبارات و کلمات ملاصدرا می‌توان چنین گفت که وی موضعی دوگانه نسبت به این مهم اتخاذ کرده است. وی در برخی از عبارات خود، از اختصاص این قاعده به حق‌تعالی سخن گفته و در برخی دیگر، مجرای این قاعده را اعم از خداوند دانسته است؛ به گونه‌ای که حتی در مقام اثبات عقول، از این قاعده بهره برده است. وجود این قبیل عبارات در میان کلمات و سخنان ملاصدرا سبب بروز انتقاداتی از سوی حکیم سبزواری در این باره شده است. وی سه انتقاد نسبت به دیدگاه ملاصدرا مطرح کرده و در نهایت معتقد است که این قاعده اختصاصی به حق‌تعالی ندارد و شامل سایر واحدهای غیر حقیقی نیز می‌شود. نگارندگان با روش تحلیلی تطبیقی، سعی در بررسی انتقادات حکیم سبزواری نموده و نشان داده‌اند که می‌توان میان عبارات دوگانۀ ملاصدرا جمع نمود.

Analysis of Hakim Sabzevari’s View on Mulla Sadra’s Position on the Channel of the Rule of Unity

The rule of unity is one of the basic and important rules and principles in Islamic philosophy. The implication of this rule is that for a single reason, only a single disabled issue is issued. Although many sages and philosophers have accepted this rule, some theologians have denied it. Determining the channel of this rule is considered as one of the necessary issues around it. Considering the words and phrases of Mulla Sadra, it can be said that he has taken a double position on this important issue. In some of his expressions, he spoke of attributing this rule to the Almighty, and in others, he considered the channel of this rule to include God, in such a way that he even used this rule as a proof of reason. The existence of such phrases in the words and speeches of Mulla Sadra has caused criticism from Hakim Sabzevari in this regard. He makes three criticisms of Mulla Sadra’s view and concludes that this rule is not specific to the Supreme Being and includes other unrealistic units. The author has tried to study the criticisms of Hakim Sabzevari by analyticalcomparative method and has shown that it is possible to combine Mulla Sadra’s double expressions.