رابطه بین جدایی - تفرد با رضایت شغلی در دو گروه از مدیران بومی و غیر بومی استان گیلان

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین رضایت شغلی و جدایی – تفرد در دو گروه از مدیران بومی و غیربومی استان گیلان می‌باشد. نمونه پژوهش شامل 277 نفر از مدیران بومی و غیربومی سازمان‌های استان گیلان بودند که با استفاده از جدول مورفی و میورز برای تعیین حجم نمونه، براساس اندازه اثر انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد نظر از ابزار رضایت شغلی جاج و بونو و پرسشنامه جدایی تفرد استفاده شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که رضایت شغلی مدیران بومی بیش از مدیران غیربومی است و نیز مشخص شد که مدیران بومی و غیربومی در متغیرهای جدایی – تفرد تفاوت معناداری نشان می‌دهند. همچنین بین رضایت شغلی و جدایی – تفرد در این مدیران رابطه وجود دارد و این رابطه در مدیران غیر بومی بیش از مدیران بومی است. بنابراین انتخاب مدیران غیربومی می‌تواند با توجه به عملکرد آنها در مقیاس جدایی – تفرد صورت گیرد تا افراد غیر بومی که به سمت‌های مدیریتی گمارده می‌شوند کمتر از شغل خود، ناخشنود گردند. همچنین پیشنهاد می‌شود که پژوهشگران بعدی به بررسی رابطه سازه دلبستگی با رضایت شغلی بپردازند که تکمیل‌کننده این مطالعه نیز می‌تواند باشد.