The Effect of Dentin Pretreatment Using Silver Nanoparticles on Shear Bond Strength of One Self-Etch and One Etch-And-Rinse Resin Cements

Introduction: metal nanoparticles may apply to the cavity walls as acceptable antibacterial agents. the present work was conducted to assess the effect of silver nanoparticles (nps) on the resin cements shear bond strength (sbs) using one self-etch and one etch and rinse resin cement. materials & methods: sixty intact noncarious extracted, human third molars were selected. all teeth were cut out in the middle of dentin thickness. resin cement samples were randomly assigned to five groups: (a) duolink cement without any further surface treatment; (b) duolink cement with silver nps (0.5%) dentin surface treatment after acid etching and before the one step plus (osp) adhesive system; (c) duolink cement with silver nps (0.5%) dentin surface treatment before acid etching and osp; (d) panavia f2.0 cement without any further surface treatment; and (e) panavia f2.0 cement with silver nps (0.5%) dentin surface treatment. sbs was assessed by using universal testing machine. then, human gingival fibroblasts (hgf) cells were treated with tested materials. the biocompatibility of resin cement was evaluated by 3-(4, 5-dimethylthiazol-2-yl)-2, 5-diphenyl-2h-tetrazolium bromide (mtt) assay. results: the maximum and minimum of the sbs at the presence of silver nps were observed in group e (15.81±0.91, p-value<0.01) and group b (12.01±0.15, p-value <0.05), respectively. in comparison with the controls, the resin cements incorporated with 0, 0.2% and 0.5% silver nps, 20.34%, 22.00% and 22.67% for panavia f2.0 and 36.84%, 37.34% and 38.17% for duolink flow - decreased in total cell number, respectively (p-value<0.01). conclusion: these findings demonstrated that panavia f2.0 cement with silver nps dentin surface treatment showed satisfactory result in the sbs compared to panavia f2.0 cement without any further surface treatment.

اثر پیش تیمار عاج با استفاده از نانوذرات نقره بر استحکام باند برشی سیمان های رزینی سلف‌اچ و اچ و شستشو

مقدمه: نانوذرات فلزی می توانند به عنوان عوامل ضدباکتریایی روی دیواره حفره اعمال شوند. مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر نانوذرات نقره بر استحکام باند برشی یک سیمان رزینی سلف اچ و یک سیمان رزینی اچ شستشو انجام شد.مواد و روش ها: ۶۰ دندان سالم بدون پوسیدگی کشیده شده مولر سوم انسانی جمع آوری شدند. همه دندان ها از وسط ضخامت عاج برش خوردند. نمونه های سیمان رزینی به پنج گروه تقسیم شدند: (A) سیمان Duolink بدون هیچ گونه تیمار سطحی، (B) سیمان Duolink با نانوذرات نقره (۰/۵%) تیمار سطح عاج پس از اچ کردن اسید و قبل از سیستم چسب. (C) سیمان Duolink با نانوذرات نقره (۰/۵%) تیمار سطح عاج قبل از اسید اچ و چسب OSP، (D) سیمان Panavia F2.0 بدون هیچ گونه تیمار سطحی و (E) سیمان Panavia F2.0 با نانوذرات نقره (۰/۵%) و تیمار سطحی عاج. استحکام باند برشی توسط دستگاه یونیورسال تستینگ ارزیابی شد. سپس سلول های فیبروبلاست لثه انسان (HGF) با مواد مورد آزمایش تیمار شدند. زیست سازگاری سیمان های رزینی با آزمایش دی متیل تیازول - ۲ و ۵ دی فنیل تترازولیوم برمید (MTT) ارزیابی شد. یافته ها: حداکثر و حداقل استحکام باند برشی در حضور نانوذرات نقره به ترتیب در گروه E ( Pvalue<0.01،۹۱/۰ ±۸۱/۱۵) و گروه B ( Pvalue<0.05،۱۵/۰ ±۰۱/۱۲) مشاهده شد. در مقایسه با گروه شاهد، سیمان های رزینی حاوی ۲/۰% و ۵/۰% نانوذرات نقره به ترتیب تعداد کلی سلول ها را ۳۴/۲۰%، ۰۰/۲۲% و ۶۷/۲۲% برای Panavia F2.0 و ۸۴/۳۶%، ۳۴/۳۷% و ۱۷/۳۸% برای Duolink کاهش دادند(Pvalue<0.01).نتیجه گیری: این یافته‌ها نشان داد که سیمان Panavia F2.0 با تیمار سطحی عاج با نانوذرات نقره نتایج امیدوارکننده ای را در استحکام باند برشی در مقایسه باسیمان Panavia F2.0 بدون تیمار سطحی نشان داد.