effect of soldering on bond strength of porcelain to metal in porcelain-fused-to-metal castings

Introduction: soldering has several applications in prosthodontic treatments; however, the effect of soldering on porcelain to metal bond strength has not been adequately studied. this study was designed to assess the bond strength of porcelain to metal, and the mode of failure at the soldered and non-soldered areas of cubic specimens. materials & methods: in this in vitro, experimental study, 40 porcelain-metal specimens were fabricated under similar conditions and divided into two groups (n=20). in the test group, a hole was created at the center of the frame and was then soldered and veneered with porcelain. the second group was considered as a control group. the bond strength was measured at the center of the specimen using the 3-point bending test in a universal testing machine with a crosshead speed of 0.5 mm/min. the mean force required for debonding was determined. photographs of the specimens were digitalized by a scanner and magnified on a computer screen with x10.5 magnification. next, each image was divided into 100 squares (1×1 mm). the mode of failure was determined for each specimen. the two groups were compared using independent t-test (p-value˂ 0.05). results: the mean porcelain-metal bond strength was 36.6±7.3 n for the soldered and 37.4±4.6 n for the non-soldered group with no significant difference between them (p>0.05). the mode of failure was cohesive in all specimens in both groups with no significant difference between them (p>0.05). conclusion: within the limitations of this study, the soldered and non-soldered specimens showed no significant difference regarding the porcelain-metal bond strength.

ارزیابی میزان استحکام باند بین چینی و فلز و نحوه‌ی شکست در نواحی لحیم شده و لحیم نشده‌ از فریم ‌های مکعبی ‌شکل

مقدمه: لحیم‌کاری کاربردهای متفاوتی در پروتزهای دندانی دارد. اما اثرات لحیم ‌کاری بر قدرت اتصال بین چینی و فلز کمتر بررسی شده است. تحقیق حاضر با هدف تعیین استحکام باند بین چینی و فلز و نحوه ‌ی شکست در نواحی لحیم شده و لحیم نشده ‌ی نمونه های ی مکعبی ‌شکل طراحی شد.مواد و روش ها: در این مطالعه، ۴۰ قطعه ‌ی فریم چینیفلز با شرایط یکسان ساخته شده و در دو گروه مساوی ۲۰تایی تقسیم شد. در نمونه ‌های گروه تجربی، پس از ایجاد سوراخ در مرکز فریم لحیم ‌کاری شده و سپس نمونه ‌ها چینی ‌گذاری شدند. استحکام باند نمونه ‌ها در ناحیه ‌ی وسط فریم با استفاده از روش آزمون خمش ۳ نقطه ‌ای در دستگاه یونیورسال با سرعت۵/۰میلی‌متر در دقیقه ارزیابی و میانگین نیروی لازم برای شکست اتصال در هر نمونه اندازه ‌گیری شد. تصویر نمونه ‌ها توسط اسکنر و کامپیوتر دیجیتایز شده و تمام تصویرها با بزرگ‌نمایی ۵/۱۰ برابر روی صفحه ‌ی کامپیوتر بزرگ‌نمایی شدند. سپس، هر تصویر به ۱۰۰ مربع ۱ ×۱ میلی‌متری تقسیم شده و درصد کل شکست کوهزیو و ادهزیو برای هر نمونه ثبت گردید. مقایسات آماری دو گروه با آزمون Independent t انجام شد.( pvalue˂0.05)یافته ها: میانگین نیروی لازم برای شکستن اتصال چینی در اتصالات لحیم شده برابر ۳/۷ ±۶/۳۶ نیوتن و در اتصال لحیم نشده برابر ۶/۴ ±۴/۳۷ نیوتن به دست آمد (بدون تفاوت‌های معنی ‌دار). نحوه‌ی شکست تمام نمونه ‌های دو گروه هم کوهزیو بوده و بین دو گروه از نظر فراوانی شکست کوهزیو اختلاف معنی‌داری دیده نشد.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت ها ی این مطالعه ، نمونه ‌های لحیم شده و لحیم نشده اختلاف معنی ‌داری در استحکام باند چینی به فلز نداشته است.