changes of occlusal plane inclination after orthodontic treatment with and without extraction in class ii patients

Introduction: the inclination of the occlusal plane (op) is related to type of dental occlusion. the aim of this study was to evaluate and compare the inclination of occlusal plane in class ii patients treated with the upper first premolars extraction or non-extraction modalities. materials & methods: totally, forty 16-25-year-old patients (15 males and 25 females) with class ii malocclusion, whose active phase of orthodontic treatment was completed using mbt with 0.022-inch slot size, were selected. twenty patients were treated with extraction of upper first premolars and the rest were treated without any extraction. pre- and post-treatment cephalograms were traced and several cephalometric variables were measured. the pre- and post-treatment changes of angles within each group and between two groups were compared via paired t-test and independent t-test, respectively. the statistically significant level was set at p<0.05. results: after treatment, functional occlusal plane (fop) angle to sella-nasion (sn) plane angle increased in both groups (5.0 degree in extraction group and 0.6 degree in non-extraction group), which was not statistically significant in both groups. bisecting occlusal plane (bop) angle to sn plane one in the extraction group enhanced by 0.8 degree, which was not statistically significant, but it decreased by 0.8 degree in the non-extraction group, which was not statistically significant. conclusion: although the use of extraction and non-extraction protocols for the treatment of class ii patients did not cause significant changes in the bop-sn and fop-sn angles, small changes in these angles can have marked clinical changes in facial harmony and occlusal relationships. extraction decision depending on factors such as amount of crowding, incisors protrusion, etc.

تغییرات شیب پلان اکلوزال بعد از درمان ارتودنسی با و بدون کشیدن دندان در بیماران کلاس II

مقدمه: شیب پلان اکلوزال به نوع اکلوژن دندان مربوط می شود. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه تغییرات شیب پلان اکلوزال در بیماران کلاس II تحت درمان با کشیدن پره مولر اول بالا و بدون کشیدن می باشد.مواد و روش ها: در مجموع ، چهل بیمار ۲۵۱۶ ساله (۱۵ مرد و ۲۵ زن) مبتلا به مال اکلوژن کلاس II ، که مرحله فعال درمان ارتودنسی آنها با استفاده از MBT با اندازه اسلات ۰/۰۲۲اینچ به اتمام رسیده بود، انتخاب شدند. ۲۰ نفر از بیماران به روش کشیدن و ۲۰ نفر به روش بدون کشیدن درمان شده بودند. سفالوگرام ها قبل و بعد از درمان ترس و چندین شاخص سفالومتریک اندازه گیری شدند. تغییرات زوایا قبل و بعد از درمان در هر گروه و بین دو گروه به ترتیب از طریق آزمون تی زوجی و تی مستقل مقایسه گردید. از نظر آماری، سطح معناداری P<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: زاویه پلان اکلوزال فانشکنال به پلان سلانازیون(FOPSN) ) بعد از درمان در هر دو گروه افزایش یافته بود که در گروه کشیدن ۵ /۰درجه و در گروه بدون کشیدن ۰/۶درجه افزایش را نشان داد که در هر دو گروه از لحاظ آماری معنی دار نبود . زاویه پلان اکلوزال بای سکت به پلان سلانازیون (BOPSN) در گروه کشیدن ۸ /۰ درجه افزایش نشان داد و از لحاظ آماری معنی دار نبود این زاویه در گروه بدون کشیدن ۸ /۰ درجه کاهش را نشان داد که از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: اگرچه استفاده از پروتکل کشیدن یا بدون کشیدن برای درمان بیماران کلاس دو تغییر معناداری در زاویه های FOPSN و BOPSN ایجاد نمی کند، اما تغییرات کوچک در این زوایا می تواند تغییرات کلینیکی مشخصی بر هارمونی صورت و روابط اکلوزالی داشته باشد. تصمیم به کشیدن دندان به عواملی از قبیل میزان شلوغی، بیرون زدگی انسیزورها و... بستگی دارد.