relationship between self-reported oral hygiene and clinical plaque index among adolescents in isfahan

Introduction: although though the best way to assess individual‟s oral hygiene is to measure plaque and calculus indices, various studies have evaluated an individual‟s self-report of oral- hygiene behaviors. the aim of this study was to investigate diagnostic values of self-reporting tool and relationship between current oral self-care behaviors and plaque index (pi). materials & methods: this cross-sectional study was conducted on 260 13-15-year-old students from girls‟ schools in isfahan using two-stage randomized sampling. data collection tools on oral- hygiene habits were extracted based on available studies and presented in two versions for student and parent. then, students‟ pi was measured by a trained and calibrated examiner using silness and loe pi. the frequency of oral-hygiene behaviors reported by parents and students with pi was measured by mcnemar, kappa and mann whitney tests with significance level of 0.05. sensitivity and specificity of the tools were calculated based on the standard pi. results: the pi mean (sd) was 1.07 ±0.5. there was a significant relationship between pi and self-reported toothbrushing status (p=0.017). the pi was higher in students with bad toothbrushing habits based on the reports of themselves and their parents as well as with bad flossing habits based on their parents‟ reports (p= 0.017, 0.001, 0.005). diagnostic value of children‟s self-report and parental report about toothbrushing status indicated low sensitivity (about 35%) and high specificity (about 83%). positive predictive value was approximately good (about 71%) and negative predictive value was low (about 52%). diagnostic value of parental report about flossing status represented high sensitivity (85%) and low specificity (26%). conclusion: findings of this study suggested that among such population, students with bad toothbrushing habits based on parental and self-reports are more likely to have undesirable (moderate/poor) pi.

ارتباط خود گزارشی وضعیت بهداشت دهان و شاخص پلاک دندانی در نوجوانان اصفهان

مقدمه: اگرچه بهترین روش برای ارزیابی بهداشت دهان فرد، اندازه گیری بالینی شاخص های پلاک و جرم دندانی است، در بسیاری از ارزیابی ها به گزارش فردی از رفتار بهداشتی دهان اکتفا می شود. طی مطالعه حاضر ارتباط رفتارهای رایج مراقبت فردی دهان با شاخص پلاک ارزیابی شده و ارزش تشخیصی ابزار خودگزارشی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی تحلیلی در ۲۶۰ نفر از دانش آموزان ۱۳ تا ۱۵ ساله مدارس دولتی دخترانه شهر اصفهان با انتخاب به روش نمونه گیری تصادفی دو مرحله ای اجرا شد. ابزار جمع آوری اطلاعات راجع به عادات بهداشتی دهان بر اساس مطالعات موجود استخراج و به دو صورت نسخه ی دانش آموز و والدین در اختیار هر یک قرار گرفت. سپس میزان پلاک دانش آموزان توسط یک معاینه گر آموزش دیده و کالیبره بر اساس شاخص پلاک سیلنس و لو اندازه گیری شد. ارتباط فراوانی رفتار بهداشتی گزارش شده توسط فرد و والدین با درجه شاخص پلاک با آزمون های مک نمار، کاپا و مان ویتنی با سطخ معنی داری ۵ ۰/۰سنجیده شد و حساسیت و ویژگی ابزار پرسشنامه فردی بر اساس شاخص استاندارد پلاک محاسبه شد.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) شاخص پلاک در این جمعیت ۰/۵ plusmn; ۱/۰۷بود. شاخص پلاک در خودگزارشی دانش آموزان با گزارش وضعیت مسواک زدن ارتباط معنی دار (0.017=p) داشت. همچنین دانش آموزانی که بر اساس گزارش خود یا والدینشان عادت نامطلوب مسواک داشته و یا بر اساس گزارش والدین وضعیت نامطلوب نخ دندان داشتند دارای شاخص پلاک بالاتری بودند (0.005 ،0.001، 0.017=p). ارزش تشخیصی خودگزارشی و گزارش والدین از وضعیت مسواک با حساسیت پایین (حدود ۳۵%) و ویژگی بالا (حدود ۸۳%) و ارزش اخباری مثبت تقریبا خوب(حدود ۷۱%) و ارزش اخباری منفی کم(حدود ۵۲%) به دست آمد. ارزش تشخیصی گزارش والدین از وضعیت نخ دندان با حساسیت بالا(۸۵%) و ویژگی پایین(۲۶%) به دست آمد.نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه در صورتیکه در چنین جمعیتی گزارشی نامطلوب در زمینه مسواک زدن توسط دانش آموز یا والدین او ارائه شود به احتمال قوی شاخص پلاک او نامطلوب (متوسط یا ضعیف) بوده است.