نقش ویژگیهای سرشتی و سبکهای فرزندپروری در پیش‌بینی حوزه‌های خودگردانی و عملکرد مختل، دیگر جهت‌مندی و گوش به زنگی طرحواره‌های ناسازگار اولیه

این پژوهش با هدف بررسی نقش ویژگیهای سرشتی و سبکهای فرزندپروری در پیش‌بینی حوزه‌های خودگردانی و عملکرد مختل، دیگر جهت‌مندی و گوش به زنگی طرحواره‌های ناسازگار اولیه اجرا شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. بدین‌منظور 397 نفر از جامعه طلاب و دانشجویان قم به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های سرشت و منش (tcisf)، سبکهای فرزندپروی (ypi) و طرحواره‌های ناسازگار اولیه (ysqsf) پاسخ دادند. در تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد سبکهای فرزندپروری محدودیتهای مختل (p<0/05) خودگردانیو عملکرد مختل و ویژگیهای سرشتی نوجویی، آسیب پرهیزی و پشتکار(p<0/05) مهمترین پیش بین های حوزهخودگردانی و عملکرد مختل طرحواره های ناسازگار اولیه بود. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبکفرزندپروری حوزه دیگر جهت مندی، ویژگیهای سرشتی پاداش وابستگی و پشتکار به صورت معناداری (p<0/05) حوزه دیگر جهت مندی طرحواره های ناسازگار اولیه را پیش بینی کرد. در رابطه با حوزه گوشبه زنگی نیز سبک فرزند پرروی گوش به زنگی(p<0/05) و ویژگیهای سرشتی آسیب پرهیزی و پشتکار (p<0/05) توان پیش بینی کنندگی معناداری داشت. این یافته ها نقش مهم ویژگیهای سرشتی و سبکهایفرزندپروری را به عنوان ریشه های تحولی حوزه های طرحواره های ناسازگار اولیه نشان می دهد.