نقش میانجی‌ گری ناگویی هیجانی مادر در رابطه بین سبک‌های فرزند پروری ادراک‌شده و دلبستگی مادر-جنین در مادران باردار

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک‌های فرزند پروری ادراک‌شده و دلبستگی مادر-جنین در مادران باردار بود و نقش واسطه‌ای ناگویی هیجانی در رابطه بین این دو متغیر مورد بررسی قرار گرفت. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و 114 نفر از زنان باردار مراجعه‌کننده به بیمارستان‌ ضیائیان شهر تهران به‌طور در دسترس مورد پژوهش قرار گرفتند و به پرسشنامه‌های دلبستگی مادر-جنین (mfas) از کرانلی (1981)، مقیاس ادراک از سبک فرزند پروری والدین (pops) گرولینک و همکاران (1997) و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (tas-20) از باگبی و همکاران (1994) پاسخ دادند. در پژوهش حاضر از مد‌ل‌سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (pls-sem) استفاده شد. نتایج نشان داد که سبک فرزند پروری ادراک‌شده بر دلبستگی مادر-جنین اثر مثبت و معنادار، سبک فرزند پروری ادراک‌شده بر ناگویی هیجانی و ناگویی هیجانی بر دلبستگی مادر-جنین اثر منفی و معناداری دارد. در نهایت اثر غیرمستقیم ناگویی هیجانی در رابطه سبک فرزند پروری ادراک‌شده بر دلبستگی مادر-جنین در سطح 0.01 مثبت و معنادار است (0.004=p، 0.059=β). بر اساس یافته‌های پژوهش، احتمالاً زنان بارداری که در دوران کودکی سبک‌های فرزند پروری مطلوبی را با والدین خود داشته‌اند و دچار ناگویی هیجانی نیستند، پیوند مناسبی را در دوران بارداری با جنین خود خواهند داشت. لذا پیشنهاد می‌شود در کار با زنان باردار، تجارب دوران کودکی مادران و همچنین نحوه ابراز و بیان هیجانات آن‌ها نیز مورد توجه قرار گیرند.

the mediating role of mother’s alexithymia in the relation between perceived parenting styles and maternal-fetal attachment in pregnant mothers

the purpose of the present study was to investigate the relationship between perceived parenting styles and maternal-fetal attachment in pregnant mothers, and the mediating role of alexithymia in the relationship between these two variables was investigated. in this descriptive correlational study, 114 pregnant women referred to ziaeian hospital in tehran were selected by convenience sampling and were answered to the maternal -fetal attachment scale (mfas) by cranley (1981), perceptions of parents scales (pops) grolink et al. (1997) and toronto alexithymia scale (tas-20) by bagby et al. (1994). in the present study, partial least squares structural equation modeling (pls-sem) was used. the results showed that the perceived parenting style has a positive and significant effect on maternal-fetal attachment, and the perceived parenting style has a negative and significant effect on alexithymia and alexithymia on maternal-fetal attachment. finally, the indirect relationship between alexithymia on perceived parenting style on maternal-fetal attachment is positive and significant at the level of 0.01 (p=0.004, β=0.059). based on the findings of the study, probably pregnant women who have had good parenting styles with their parents during childhood, and do not have alexithymia, will have a good bond with their fetus during pregnancy. therefore, it is suggested that in working with pregnant women, the mothers’ childhood experiences, as well as the way of expressing their emotions, should also be taken into consideration.