اثربخشی آموزش تلفیقی هیجان‌محور و بخشودگی بر میزان همبستگی خانوادگی و گرایش به طلاق در بین زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تلفیقی هیجان‌محور و بخشودگی بین‌فردی بر گرایش به طلاق و انسجام خانوادگی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی بود. این مطالعه یک پژوهش‌ نیمه آزمایشی از نوع مطالعات خط پایه چندگانه بود. نمونه شامل 3 نفر از زنان آسیب‌دیده از خیانت بود که با روش نمونه‌گیری در دسترس از بین زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی که در سال 1396 به اورژانس اجتماعی شهرستان اردکان مراجعه داشته‌اند، انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های میل به طلاق روزلت و همکاران (1986) و ارزیابی انطباق و انسجام خانوادگی السون و همکاران (1985) در سه مرحله خط‌ پایه، دوره آموزش و پیگیری استفاده شد. ابتدا ارزیابی اولیه با استفاده از پرسشنامه‌ها در دو مرحله خط پایه، انجام و سپس شرکت‌کنندگان طی 10 جلسه تحت آموزش انفرادی با رویکرد هیجان‌مدار و بخشودگی قرار گرفتند. یک ماه پس از پایان آموزش، از شرکت‌کنندگان آزمون پیگیری به عمل آمد. مقایسه نمرات افراد در دو مرحله، نشان‌دهنده‌ی تفاوت معناداری در شاخص‌های کلی متغیرهای میل به طلاق و انسجام خانوادگی است (0.05>p). تغییرات در مرحله پیگیری نیز حفظ شده بود که نشان از پایداری تاثیر آموزش می‌داد. بر اساس یافته‌ها می‌توان نتیجه‌ گرفت که از آموزش تلفیقی هیجان‌مدار و بخشودگی می‌توان در کاهش گرایش به طلاق و افزایش انسجام و انطباق خانوادگی زنان آسیب‌دیده از خیانت بهره برد.

The Effect of EmotionFocused Therapy Based on Interpersonal Forgiveness Concepts on Decreasing Divorce Tendency and Increasing Family Cohesion in Women Who Affected by Marital Infidelity

The purpose of present study was to investigate the effect of emotionfocused therapy based on interpersonal forgiveness concepts on decreasing  divorce tendency and increasing family cohesion in women who affected by marital infidelity. A pretestposttest quasiexperimental study design using multiple singlecase study method was used. 3 women who affected by marital infidelity of their husbands and referred to Ardakan social welfare emergency institute were selected by available sampling. Data gathered by divorce tendency scale (Rusbult & et al, 1986) and family adaptability & cohesion evaluation scale (Faces III) in 3 time point phase. The participants answered to the scales twice in baseline phase, then emotionfocused therapy was carried out in treatment phase during 10 sessions. Participants answered to the scales in 4th and 7th and final session of the intervention. After one month, as followup phase, participant also answered to the scales. The data were analyzed using visual analysis, improvement percentage and reliable change index. The findings showed that there were significant clinically and statistically improvements in the divorce tendency and family adaptability and cohesion after treatment (p<.05). After one months of followup, differences were also maintained, that indicates the sustainability of the therapeutic effects. Regarding the results, it can be concluded that emotionfocused intervention based on forgiveness concepts can be used to increase the family adaptability and cohesion and to reduce divorce tendency in women who affected by infidelity of their husbands.