نقش سبکهای دلبستگی و مشکلات هیجانی مادران در احساس تنهایی با واسطه‌گری سبکهای هویت در دختران نوجوان دبیرستانی

هدف پژوهش تدوین الگوی پیش‌بینی احساس تنهایی دختران نوجوان دبیرستانی شهر تهران بر‌اساس سبکهای دلبستگی، مشکلات هیجانی مادران و نقش واسطه‌گری سبکهای هویت دختران نوجوان دبیرستانی است. در این پژوهش جامعه آماری را دانش آموزان پایه نهم (و مادرانشان) در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل داده‌اند که از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای استفاده شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های احساس تنهایی راسل (1984)، سبک دلبستگی کولینز و رید (1990)، مشکلات هیجانی لابیوند (1995) و سبک هویت برزونسکی (1996) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته‌های تحقیق از روشهای آمار توصیفی و از آمار استنباطی به منظور طراحی یک الگوی مناسب از تحلیل مسیر برای پیش‌بینی احساس تنهایی در دانش آموزان استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبکهای دلبستگی، مشکلات هیجانی مادران و سبکهای هویت با احساس تنهایی دختران رابطه وجود دارد. هم چنین، یافته های این پژوهش نشان داد که احساس تنهایی زمانی به وجود می‌آید که فرد سبک دلبستگی ایمن یا ناایمن را همزمان با بودن یا نبود مشکلات هیجانی مادران تجربه می‌کند و تاثیر این ارتباط بدین اندازه است که زمینه رشد مطلوب و یا آماده‌سازی بستر نامطلوب برای ایجاد احساس تنهایی، نداشتن هویت منسجم و عدم عاطفه مناسب را در زندگی نوجوان فراهم می سازد.