نگرشی بر مفهوم هوش معنوی در سازمان

معناداری زندگی فردی و سازمانی کارکنان از برنامه های استراتژیک سازمان ها محسوب می شود.معناداری در زندگی، فقط به مفهوم زندگی نمی پردازد، بلکه نگرشی عمیق تر به آن دارد و زندگی را ازتمامی ابعاد مورد بازنگری و مشاهده قرار می دهد. درک و آگاهی از معنای زندگی، فقط از طریق هوشمنطقی و عاطفی حاصل نمی شود و مستلزم استفاده از هوشی ورای دو هوش مزبور است که چنینهوشی، هوش معنوی نامیده می شود. این هوش نه فقط در حل مسایل پیچیده که در حل پیچیده ترینمسایل ارزشی و معنایی که حتی قوی ترین نرم افزارهای موجود قادر به حل آن نیستند، قابل استفادهاست. برای شناخت بیشتر چنین هوشی و بهره برداری و استفاده هرچه بیشتر از آن در حل مسایل فردی،گروهی و سازمانی، نیاز به شناخت ساختار تشکیل دهنده و مولفه های آن است تا با شناخت هرچه بیشترآن بتوانیم راه های عملی تر و کاربردی تر آن را در حل مسایل پیچیده بیابیم. هدف از نگارش این مقالهآگاهی بخشی و تغییر نگرش مدیران درخصوص هوش معنوی است. بر این اساس با استفاده از روشجمع آوری اطلاعات کتابخانه ای، پژوهش حاضر به بررسی شناسایی و سنجش مولفه های هوش معنوی درسازمان می پردازد. سوال اصلی مقاله حاضر عبارت است از اینکه مولفه های اصلی هوش معنوی در ادبیاتموجود کدامند؟ در پایان، پیشنهادهایی ارایه شده است که می تواند مد نظر مدیران سازمان قرار گیرد.