مدل‌سازی ساختاری نقش میانجی فرهنگ ایمنی بیمار در روابط بین مدیریت کیفیت جامع، یادگیری سازمانی و تصویر سازمانی در بخش خدمات سلامت

زمینه و هدف: تصویری که بیماران از کیفیت خدمات سلامت در ذهن دارند می‌توانند تا اندازه زیادی ارزیابی کلی آن‌ها از این سازمان‌ها را شکل دهد. هدف کلی این پژوهش بررسی تاثیر یادگیری سازمانی و مدیریت کیفیت جامع بر تصویر سازمان با نقش میانجی فرهنگ ایمنی بیمار در بخش خدمات سلامت است. روش‌شناسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بوده و کارکنان بیمارستان‌ها به عنوان جامعه آماری این پژوهش برای سه متغیر مدیریت کیفیت جامع، یادگیری سازمانی و فرهنگ ایمنی بیمار لحاظ شده است. همچنین جامعه آماری برای متغیر تصویر سازمان، شامل بیمارانی بوده است که در بازه زمانی 6 ماهه به این بیمارستان‌ها مراجعه کرده‌اند. در نهایت 240 نفر از هر دو گروه به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌های استاندارد بود که برای تایید پایایی و روایی پرسش‌نامه‌ها از شاخص‌های آلفای کورنباخ، پایایی ترکیبی، روایی همگرا و روایی واگرا استفاده شد. تحلیل داده‌های به دست آمده توسط نرم افزارهای آماری spss و smart pls انجام شد. یافته‌ها: یادگیری سازمانی بر سه متغیر مدیریت کیفیت جامع، فرهنگ ایمنی بیمار و تصویر سازمان اثر مثبتی دارد. همچنین مدیریت کیفیت جامع بر فرهنگ ایمنی بیمار و تصویر سازمان اثر مثبت و معناداری دارد. برای تعیین اثر متغیر میانجی نیز از آزمون سوبل استفاده شده و نتایج، نقش میانجی‌گری فرهنگ ایمنی بیمار را تایید می‌نماید. بنابراین فرهنگ ایمنی بیمار به عنوان متغیر میانجی بر رابطه میان دو متغیر یادگیری سازمان و مدیریت کیفیت جامع، بر تصویر سازمان اثر مثبت و معناداری دارد. نتیجه‌گیری: مدیران سازمان‌های ارائه‌کننده خدمات سلامت می‌توانند با اجرای موثر طرح‌های مدیریت کیفیت جامع و بهبود یادگیری سازمانی تصویر سازمان خود را در ذهن بیماران بهبود بخشند.