اثربخشی درمان شناختی_رفتاری بر کم‌میلی جنسی در زنان

عدم تمایل به ارتباط جنسی در زنان، سبب بروز آسیب‌های روان‌شناختی و هیجانی متعدد در این افراد و کاهش رضایت زناشویی و افزایش فرسودگی زناشویی می‌شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی_رفتاری بر کم‌میلی جنسی در زنان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان با کم‌میلی جنسی شهر تهران در سال 1397 بود. در این پژوهش تعداد 24 زن دارای کم‌میلی جنسی با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه-های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه 12 زن). زنان حاضر در گروه آزمایش به مدت 8 جلسه طی دوماه به صورت هفته‌ای یک جلسه 90 دقیقه‌ای تحت درمان شناختی_رفتاری قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه‌‌ تمایل جنسی (هالبرت، 1992) استفاده شد. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس مختلط با استفاده از نرم‌افزار آماری 23spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که درمان شناختی_رفتاری بر کم‌میلی جنسی در زنان تاثیر معنادار دارد (p <0/001). و این درمان توانسته منجر به کاهش کم‌میلی جنسی در زنان شود. براساس نتایج، درمان شناختی-رفتاری با بهره گیری از فنون تصحیح و جایگزینی انتظارات غیرواقعی، اولویت بندی کردن مشکلات فردی و ارتباطی، بازسازی شناختی و تغییر نگرش منفی نسبت به مسایل جنسی، شناخت افکار ناکارآمد و تحریفات شناختی و آموزش انواع شیوه های مقاربت، می تواند یک درمان کارآمد جهت کاهش کم میلی جنسی زنان باشد.

effectiveness of the cognitive-behavioral therapy on the women’s hypoactive sexual desire

the lack of desire in sexual relationship in the women causes various psychological and emotional damages in these people and decrease of marital satisfaction and increase of marital burnout. therefore, the present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on the women’s hypoactive sexual desire. the research method of the present study was quasi-experimental with pretest-posttest design and control group and two-month follow-up stage. the statistical population of the study included the women with hypoactive sexual desire in the city of tehran in 2019. 24 women with hypoactive sexual desire were selected through voluntary sampling method and randomly replaced into experimental and control groups (each group of 12 women). the women present in the experimental group received eight ninety-minute sessions of cognitive-behavioral therapy. sexual desire questionnaire (halbert, 1992) was used in the present study. the data from the study were analyzed through repeated measurement anova via spss23 statistical software. the results showed that cognitive-behavioral therapy has significant effect on the women’s hypoactive sexual desire (p < 0.001) in a way that this therapy could lead to the decrease of women’s hypoactive sexual desire.