تهی شده گی صدای مردانه در رمان های فارسی و عربی با کاربست نشانه های زنانه (مورد پژوهانه: «پرنده من» فریبا وفی و «دختران ریاض» رجاء عبدالله الصانع)

نوشتار زنانه کنش زبانیِ نظام مندی است از سوی نویسندگان فمینیست در راستای اثبات هویت زنانگی در متن و واکنشی است در برابر سلطه زبانی مردانه مرسوم به صدای مردانه، این مهم به واسطه کاربست پربسامد نشانه های زنانگی و بدنبال آن تشخّص بخشیدن به صدای زنانه تحقق می یابد تا به موجب آن با تهی کردن [تک] صدایی مردانه در متن، الگویی زنانه از نوشتار ارائه دهد. نشانه های زنانه، مجموعه ای از ساخت های زبانی است که انگاره های زنانگی را به مخاطب انتقال می دهد. در جستار حاضر، این نشانه ها در قالب الگوی شش گانه اسامی خاص زنانه، ابزارهای خاص زنانه، فضاهای خاص زنانه، تجربه ها و مهارتهای خاص زنانه، رنگ واژه های خاص زنانه و صفت های خاص زنانه مورد بررسی قرار می گیرد این پژوهش سعی دارد تا با اتخاذ رویکرد توصیفی - تحلیلی در قالب روش کمی - کیفی و با الگوگیری از زبانشناسی اجتماعی، فرآیند تهی شده گی صدای مردانه را در تقابلی دوسویه و دیالکتیک با برجستگی صدای زنانه و به واسطه کاربست پربسامد نشانه های زنانه در دو رمان «پرنده من» فریبا وفی و «دختران ریاض» رجاء عبدالله صانع بررسی نماید. نتایج پژوهش گویای آنست که در هر دو رمان نویسندگان بر آن بوده اند تا با کاربست پربسامد نشانه های زنانگی، صدای زنانه را به گفتمان غالب متن داستانی تبدیل کنند و به موازات آن با تقلیل نشانه های مردانگی، به تهی شده گی صدای مردانه در فضای روایت داستانی بپردازند هر دو نویسنده در نحوه به کارگیری این نشانه ها در داستان هایشان تجربه متفاوتی داشته اند؛ بدین ترتیب که در رمان «دختران ریاض» و در تقابل 248 مورد نشانه زنانه حاضر در داستان با 55 مورد نشانه مردانه رنگ واژه های خاص زنانه با 70 بار فراوانی بیشترین بسامد را دارد. در سویی دیگر؛ در رمان «پرنده من» و در تقابل 258 مورد نشانه زنانه حاضر در داستان با 74 مورد نشانه مردانه، اسامی خاص زنانه با 124 بار ،فراوانی بیشترین بسامد را دارد.

The depletion of masculine voices in Persian and Arabic novels by the application of feminine signs(Case Study: “Riyadh Girls” Raja Abdollah Alsane’ and “My Bird” Fariba Vafi )

Feminine writing is a systematic linguistic action that realized just through the frequent application of feminine signs and subsequently to the recognition of the feminine voice in order to provide a feminine pattern of writing by emptying the [single] masculine voice in the text. Feminine signs are a set of linguistic constructs that convey the ideas of femininity to the audience. Current research attempts to study the process of depletion of the masculine voice with descriptiveanalytic approach through the application of feminine signs in Persian and Arabic stories. Case Study are novels of “Riyadh Girls” by Raja Abdollah Alsane’ and “My Bird” by Fariba Vafi. The results of the study suggest that both novels have a feminine voice in the high frequency application of feminine signs, and both authors have had different experiences in applying their signs to their stories; so that in the novel &Girls of Riyadh& among the 248 female signs included in the story, the particular female colored word are more frequent with 70 times application. On the other hand, in the novel &My Bird& among the 258 female signs included in the story, the particular female specific names are more frequent with 124 times application.