معناکاوی فمنیستیِ داستان کودکانۀ «خط سیاه تنها» از منظر گفتمان انقلاب زبان شاعرانه

برخلاف لکان، که زبان را صرفا از طریق «نام‌پدر» در فرایند سوبژکتیویته دخیل می‌کرد، کریستوا علاوه ‌بر وجه پدرانه، وجه مادرانۀ زبان را نیز در این فرایندِ تکوینی ملحوظ می‌دارد. وجه پدرانه را «نمادین» و وجه مادرانه را «نشانه‌ای» می‌خواند. «معناکاوی» روشی مرکب از نشانه‌شناسی و روانکاوی است برای مطالعۀ فرایند هوت‌یابی سوژۀ دوپاره‌ای که برساختۀ دو وجه ناهمگونِ نشانه‌ای و نمادینِ زبان است. کریستوا قدرت و زبان را در‌هم‌تنیده و وجه نمادینِ زبان را سرکوب‌گرِ وجه نشانه‌ای می‌داند، لذا با تاکیدبر وجه نشانه‌ایِ زبان، راه سرکوب‌ستیزی را توجه به «گفتمان شاعرانۀ زبان» می‌انگارد. خلاف رویکردهای «تن بیگانه» و «آلوده‌انگاری» که با تمرکز بر «تَرک کورا» تنها به افشای گفتمان سرکوبگر مردسالارانه می‌پردازند، «انقلاب زبان شاعرانه» با تمرکز بر «بازگشت به کورا»، در پی ارائۀ راهی برای سرکوب‌زدایی است. پژوهش پیش‌ِرو برای نخستین‌بار از رویکرد مذکور برای خوانش متن استفاده می‌کند. این مقاله با روش تحلیلی‌توصیفی، در پی پاسخ به چگونگی تحقق آرمان‌شهر در سایۀ تعامل امر نشانه‌ایِ زنانه و نمادین مردانه در متن «خط سیاه تنها» است. نتیجۀ پژوهش، رد نظریۀ جدایی‌طلبِ فمنیسم رادیکال و تایید آرای کریستوا است مبنی‌ بر اینکه زنان به‌عنوان حاملانِ بیشینۀ وجه نشانه‌ای می‌توانند، با انقلاب زبان شاعرانه، در وجه نمادینِ مردانه حضور یابند.

Feminist semanalysis of Children’s Story of the ’Alone Black Line’ From the perspective of the discourse of poetic language revolution

In contrast to Lacan, who merely used language in subjectivity through &Father’s Name&, Kristeva introduced language, from the &Semiotic chora& motherhood dimension. Kristeva knows that power and language are intertwined, she sees language as a repressive factor. Thus, by emphasizing the semiotic side, she knows the path to suppression, to pay attention to the &poets’ discourse of language&. While the goal of poststructuralism is to alter the text, it is the goal of the research ahead, the alteration of the signs of subjectivity, based on Kristeva’s views. In this regard, the present study using a descriptiveanalytic method, seeks to answer two questions: In the text, what are the symptoms corresponding to the paradigms of poetic language revolution? According to what signs, the way of oppression, is the interaction of the semiotic of the feminine, and the symbolic of the masculine? The result of the research is a rejection of the separatist theory of radical feminism, and a confirmation of Kristeva’s belief that women, as the most semiotic carriers, can be represented in a symbolic masculine way by the poetic language revolution. The present study addresses for the first time, Iranian children’s literature on Kristeva thought, as well as feminist reading.