بررسی الگوی مشارکت اقتصادی زنان در بازار کار با تمرکز بر ویژگیهای فردی و خصوصیات خانوار

در پژوهش حاضر الگوی مشارکت اقتصادی زنانِ متاهل با استفاده از اطلاعات خُرد، مقطعی و مبتنی بر داده‌های مرکز آمار ایران برگرفته از طرح هزینهدرآمد خانوار کشور در سال 1397 برآورد شده است. عوامل موثر بر مشارکت اقتصادی زنان متاهل، مطابق با ادبیات نظری در سه زیر مجموعه شامل: ویژگیهای فردیِ زنان ، خصوصیات خانوار (اجتماعی اقتصادی) و نیز منطقۀ جغرافیایی سکونت (شهری/ روستایی) بررسی شده‌اند. نمونۀ آماری شامل 29715 نفر از زنان متاهل و ساکن در مناطق شهری و روستایی کشور و تخمین الگو با استفاده از روش پروبیت(probit) صورت گرفته است. نتایج نشان می‌دهد اصلی‌ترین عامل موثر بر افزایش احتمال مشارکت اقتصادی زنانِ متاهل مربوط به دارا بودن تحصیلات دانشگاهی است. احتمال مشارکت اقتصادی زنانِ متاهل با افزایش سن تا مرز 48 سالگی افزایش یافته و سپس کاهش می‌یابد. احتمال مشارکت اقتصادی زنانِ متاهل در مناطق روستایی بیش از مناطق شهری گزارش می‌شود. ویژگیهای اقتصادی خانوار از جمله دسترسی به درآمدهای غیر کاری(متفرقه) شوهران و نیز مالکیت منزل مسکونی به عنوان دو عامل موثر بر منابع درآمدی و هزینه‌‌ای در خانوار، بر کاهش احتمال مشارکت بازاری زنانِ متاهل تاثیر گذار است. یافته ها نشان می دهد مشارکت اقتصادی زنان متاهل در کشور، از سطح تحصیلات دانشگاهی زنان متاثر بوده و در همراهی با رفع نیازهای اقتصادی خانوار شکل میگیرد.