روایتی از باز شکل گیری سوبژکتیویته زنان دانشجوی دکتری در تقاطع با هویت سیال مادری

باوجود پژوهش‌ها در مورد دلایل و پیامدهای رشد فزاینده حضور دانشجویان زن در دانشگاه‌های کشور و به ویژه در مقطع دکتری، توجه اندکی به تجارب زیستۀ زنان دانشجو در سفر تربیتی خود از ورود به آموزش عالی تا تحصیل در مقطع دکتری معطوف شده و غالباً پیچیدگی‌های این تجارب زیسته در پوشش کلان‌روایت‌ها مغفول مانده است. از این‌رو، این مقاله براساس مطالعه‌ای مبتنی بر پژوهش روایتی، به بررسی و فهم تجارب زیستۀ دو زن دانشجو دکتری در رشته علوم تربیتی در خصوص جنسیت در تقاطع با هویت‌های سیّال دیگر یعنی همسری، مادری و دانشجوی دکتری بودن در یکی از دانشگاه‌های دولتی شهر تهران می‌پردازد. تحلیل و تفسیر روایت‌های حاصل از مصاحبه‌های روایتی آن‌ها نشان می‌دهد که تحصیل در مقطع دکتری و مادری، باوجود شباهت‌ها به گونه‌ای متفاوت آن‌ها را در برساخت صورت‌بندی‌های جدیدی از هویت‌های درهم تنیده‌شان درگیر می‌کند. روایت اصلی آن‌ها تحقق خویشتن از طریق رشد و پیشرفت فردی است که آن‌ها با خط داستانی متفاوت از خویشتنِ خود و خط داستانی مشترک شرم/افتخار از مادری در دوره دکتری بازگو می‌کنند.

Reconstruction of Women Students’s Subjectivities at the Intersection of Doctoral study and Motherhood(A narrative of Two Women Doctoral Students in Education at a University in Tehran)

Though the research conducted in studying the causes and effects of the increase in the number of female students at universities in Iran particularly in doctoral studies, few studies have examined deeply the lived experiences of women doctoral students and the complexities of their lived experiences has been neglected in the resulted metanarratives. Thus, this article attempts to explore women doctoral students’ lived experiences through the narratives of two doctoral students in Education who experience motherhood in their doctoral study. Drawing on poststructuralist theorizing around subjectification, this narrative study focuses on how their subjectivity is being intersectionally reconstructed with motherhood. The findings of the narrative analysis of the interviews depicts the uniqueness of their narratives despite the similarities. Their main selfnarrative is &personal progress& which is narrated through their different storylines of selfhood interwoven with their similar &shame/pride& storyline of motherhood in doctoral study. It is argued that the implications of selfnarratives performed by doctoral students will contribute to the facilitation of other women doctoral students’ experiences and provide a deeper insight for the supervisors and the policy makers in higher education. Keywords: lived experience; narrative inquiry; subjectivities; women doctoral students.