الگوهای فعالیت‌ سایبری کنشگرایان حوزه‌ زنان در ایران و نسبت آن با اکتیویسم در فضای واقعی

امروزه استفاده از امکانات فضای سایبر به‌صورتی گسترده به خدمت تمام عرصه‌های زیست انسان درآمده است. پژوهش حاضر بر آن است تا بزنگاه‌ها و گره‌گاه‌هایی را در جنبش زنان مدنظر قرار دهد که کنشگرایی مجازی توانسته است به خدمت کنشگرایی عمل‌گرا درآید و بر موانع و دست‌اندازهای پیشاروی جنبش فائق آید. این‌گونه، پژوهش حاضر می‌تواند تجویزی به‌دست دهد از استفاده‌ هرچه مفیدتر از فضای مجازی در خدمت جنبش زنان. ثبت بده‌بستان‌های این فضا به یاری آمیزه‌ای از دو روش مردم‌نگاری مجازی و مصاحبه‌ با کنشگرایان فعال در هر دو فضا ممکن شده است. نظریه‌ جنبش‌های اجتماعی شبکه‌ای شده‌ کاستلز به عنوان چارچوب‌نظری کار استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشانگر آنند که جنبش‌های اجتماعی شبکه‌ای شده، استفاده از امکانات فضای مجازی را در ترتیب و سامان‌دهی به فعالیت‌هایشان به شکلی کارآمد در دستور کار خود قرار داده‌اند. همچنین تحرکات اخیر جنبش‌ اجتماعی زنان ناشی از عمومی و علنی شدن خواست‌ها و مشکلات زنان در فضای مجازی است که به فضای مکان‌ها و پس از آن مجدداً به فضای جریان‌ها تسری یافته است. تصاویر بازنموده و انگاره‌سازی‌های صورت‌گرفته در فضای مجازی، به گروه اجتماعی زنان،‌ نیروی اتحاد، گفتگو و جمع را بخشیده و آنان را در مطالبه‌گری، راسخ و امیدوارتر کرده است.

Cyber Activity Patterns of Women’s Rights Activists in Iran and Their Relation to Activism in the Real Space

Nowadays, the potentialities of cyberspace have been put into the service of different areas of life, including social movements. Accordingly, the present study aims to consider areas in women’s movement in which cyber activism has been able to serve pragmatic activism and overcome the obstacles facing the movement. Recording the interactions of this cyberspace has been made possible by a mixture of two methods of virtual ethnography and interviews with activists who are active in both spaces. Castells’s theory of networked social movements was used as the theoretical framework. The study findings show that networked social movements have put the use of cyberspace potentialities in their agenda in order to organize their virtual activities efficiently. Furthermore, the recent mobility of the women’s social movement arises from the fact that women’s demands and problems have been made public in the cyberspace, which have then spread to the space of places and then again to the space of movements. The images and ideas represented in the cyberspace have given the social group of women the power of dialogue and solidarity, and more hope in their demands.