مقایسه اثربخشی مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر و آموزش تنظیم هیجان برتوانمندی های منش گروه نارانان

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر و آموزش تنظیم هیجان برتوانمندی های منش گروه نارانان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش خانواده افراد معتاد عضو گروه های خانواده ی معتادان گمنام (نارانان) شهرستان امیدیه در سال 1397 بودندکه از بین آنها 60 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه نخست، مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر و گروه دوم، آموزش تنظیم هیجان دریافت کردند اما گروه سوم آموزشی ندیدند. ابزار سنجش آزمون، پرسشنامه توانمندی های منش بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شدند نتایج نشان داد که اختلاف نمره های دو گروه آموزش دیده نسبت به گروه کنترل در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری معنی دار بود (0.01>p)و نیز تفاوت بین دو گروه آزمایش معنادار بود (0.01>p)؛ و مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر اثر بخشی بیشتری داشت. با توجه به اثربخشی این روش های مداخله می توان از آنها در ارتقا توانمندی های منش افراد معتاد و خانواده های آنها استفاده نمود.

The prediction marital instability based on marital conflict with moderating role postpartum depression

Introduction: the prediction marital instability based on marital conflict with moderating role postpartum depression. Method: In this descriptivecorrelational study, all the postpartum women referring to health centers in Tehran in year 2018 constituted the research population. From this population, 149 postpartum women were selected through convenience sampling method. In this study, Edinburgh postnatal depression scale of Cox, Holden & Sagovsky (1987), marital instability index of Edwards, Johnson & Booth (1987) and marital conflicts scale of Barati & Sanaee (1994) were used for data collection in this study. Evaluation of the proposed model with path analysis using AMOS16 software was done. The indirect relationships were tested by using bootstrapping procedure in Preacher and Hayes Macro command. Results: The proposed model had an acceptable fitness to the data. Overall, the results showed all the direct paths were found significant. Also this model showed indirect path marital conflict with marital instability, through moderating role postpartum depression. Conclusion: The evaluated model has a good fit and is an important step in identifying the factors that are effective in marital instability. Therefore, the model can be useful for the design and development of marital instability prevention programs.