بازخوانی انتقادی مفهوم جنسیت و مرزهای تن در کتاب تادیب النسوان

این پژوهش با بررسی کتاب تادیب النسوان به مطالعه و بازخوانی مفهوم جنسیت به مثابه یک برساخت اجتماعی می‌پردازد تا نشان دهد چگونه مرزهای تن و حدود و ثغور آن با مکانیزم‌های زبانی تعریف و سپس سرکوب می شود آنجا که تن به واسطه ی زبان به فهم درمی‌آید به ساخت اجتماعی و فرهنگی تبدیل می‌شود؛ ساختی که راهی برای فهم آن پدیده ی مادی و زیست‌شناختی بدن باقی نمی‌گذارد. بدن زن در کتاب تادیب النسوان بدنی ذاتاً مزاحم، غیرطبیعی و ضداجتماعی است. بروز و نمایش همین بدن مزاحم است که شاهزاده ی قاجاری را وامی‌دارد تا در تصحیح آن کتابی مرقوم کند. نصیحت‌نامه‌ی او شمای کلی از نظام گفتمانی مردسالارانه در ایران را به نمایش می گذارد که جنسیت را مشخصه ی محدود کننده و طبیعی زنان در نظر می گیرد. سوژه ی مردانه در این کتاب با آلوده انگاری و بیگانه سازی نمادین بدن زن خود را تطهیر می کند تا مرز روشنی بین خود و آن دیگری که هم غریبه و هم به اندازه ی کافی آشنا است ترسیم کند.