بررسی وضعیت انتشار داستان‌های بازنویسی‌شده از شاهنامه و مثنوی برای کودکان و نوجوانان از سال 1369 تا 1389

هدف: هدف اصلی این پژوهش تعیین وضعیت انتشار داستان‌های بازنویسی شده از شاهنامه و مثنوی برای کودکان و نوجوانان از سال 1369 تا 1389 در ایران به منظور شناسایی کاستی‌های موجود در این زمینه است.روش: پژوهش حاضر توصیفی است و به روش کتابخانه‌ای انجام گرفته است. در این پژوهش برای گردآوری داده‌ها از سیاهه وارسی استفاده شده است. نمونه آماری شامل 63 داستان مثنوی و 171 داستان شاهنامه است که با استفاده از نمونه‌گیری از بین 594 عنوان کتاب انتخاب شده است.یافته‌ها: بررسی سال انتشار آثار بازنویسی شده نشان داد که با گذر سال‌ها بر تعداد داستان‌های بازنویسی افزوده شده است. بیشترین شمارگان داستان‌های شاهنامه و مثنوی بین 3000 تا 5000 بوده است. 2/84 درصد کتاب‌ها در تهران و 8/15 درصد در شهرستان‌ها و 84 درصد کتاب‌ها تنها یک‌بار چاپ شده‌اند. 4/65 درصد کل کتاب‌ها دارای تصاویر رنگی هستند. 8/43 درصد از کتاب‌ها تا 20 صفحه و 6/8 درصد از کتاب‌ها نیز بیش از 150 صفحه دارند. تنها 18 کتاب شاهنامه و 6 کتاب مثنوی دارای ویراستار هستند. برای گروه سنی «الف» هیچ کتابی از شاهنامه به چاپ نرسیده است و تنها 1 کتاب از مثنوی برای این گروه سنی چاپ شده است. 145 داستان شاهنامه و 44 داستان مثنوی به شیوه بازنویسی ساده و 26 داستان شاهنامه و 19 داستان مثنوی به شیوه خلاق نوشته شده است. بیشتر داستان‌های بازنویسی شده شاهنامه از بخش پهلوانی و بیشتر داستان‌های بازنویسی شده مثنوی از دفتر اول و سوم گرفته شده است. اصالت/ارزش: از آن جایی که در سال‌های اخیر بازنویسی از متون کهن برای کودکان و نوجوانان از نظر کمی رشد قابل ملاحظه‌ای داشته است؛ لازم است تا ارزیابی‌های دقیق‌تری بر این نوع متون صورت گیرد. به نظر می‌رسد در این زمینه پژوهش‌های چشمگیری صورت نگرفته است. پژوهش حاضر بر آن است تا با بررسی وضعیت انتشار این نوع آثار، کاستی‌ها را شناسایی نماید و پیشنهادهایی به مسولان و نویسندگان ادبیات کودک ارایه دهد