مقایسه تاثیر روش‌های آب درمانی، تن‌آرامی و تمرینات ویلیام در بهبود کمردرد مزمن ورزشکاران

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر روش‌های آب‌درمانی، تن‌آرامی و تمرینات ویلیام در بهبود کمردرد مزمن ورزشکاران بود. جامعه آماری این تحقیق را ورزشکاران مبتلا به کمردرد مزمن تشکیل می‌دادند که به‌صورت هدفدار نمونه‌ای 40 نفره با میانگین سنی 20 تا 45 سال در رشته‌های دو و میدانی، تنیس روی میز، کشتی، فوتبال و وزنه‌برداری در سطح قهرمانی با سابقه بیش از شش ماه درد انتخاب و در گروه‌های آزمایشی و گواه به‌صورت تصادفی قرار داده شدند (10 نفر در گروه گواه، 10 نفر در گروه آب‌درمانی، 10 نفر در گروه تن‌آرامی و 10 نفر در گروه تمرینات ویلیام). فرایند درمان برای کلیه گروه‌ها شامل 10 هفته تمرین، سه روز در هفته و هر جلسه حدود یک ساعت بود. شیوه‌های درمان شامل آب‌درمانی، تمرینات ویلیام و تن‌آرامی عضلانی پیشرونده، و ابزار سنجش ناتوانی، پرسشنامه درد مک گیل و پرسشنامه اسوستری بود. برای مقایسه داده‌ها در درون هر یک از گروه‌ها از آزمون توکی و در بین چهار گروه از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار spss 13 استفاده شد.( 05/0 > ?). نتایج آماری نشان داد که روش‌های درمان در بهبود کمردرد مزمن در آزمودنی‌ها موثر بوده است. تحلیل واریانس یکطرفه حاکی از تفاوت معنی‌دار بین گروه‌های درمانی در شاخص‌های مورد نظر بود. آزمون توکی نشان داد که هر سه گروه تن‌آرامی، آب‌درمانی و تمرینات ویلیام در کاهش درد و بهبود عملکرد تفاوت معنی‌داری با گروه گواه داشتند(05/0 > ?). هر سه روش تقریبا به یک نسبت در کاهش درد و ناتوانی در ورزشکاران مبتلا به کمردرد موثر بودند.