مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران معلولان ورزشکار و غیرورزشکار

فقر حرکتی، از عوامل تسهیل‌کننده، پوکی استخوان در سالمندان و معلولان است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران معلولان شناگر و والیبال نشسته با معلولان غیرورزشکار است. 10 معلول شناگر (میانگین سنی 08/1±37 سال، قد 33/1±174سانتی‌متر، وزن 08/1±80 کیلوگرم)، 10 معلول والیبال نشسته (میانگین سنی 2±36 سال، قد 44/1±176 سانتی‌متر، وزن 05/1±79 کیلوگرم) با 7 سال سابقه حضور در تیم‌های باشگاهی و ملی ایران، و 10 معلول غیرورزشکار (میانگین سنی 09/1±38 سال، قد 08/1±175سانتی‌متر، وزن 33/1±81 کیلوگرم) انتخاب و تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران آنها با استفاده از روش dexa اندازه‌گیری شد. با روش تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون توکی، مقایسه سه گروه انجام گرفت و نتایج نشان داد که تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران معلولان والیبال نشسته از معلولان شناگر (به‌ترتیب با 03/0 > p و 04/0 > p) و غیرورزشکار (به‌ترتیب با 04/0 > p و 02/0 > p) بیشتر بود. از طرف دیگر، هم تراکم (01/0 > p) و هم محتوای (03/0 > p) مواد معدنی استخوان ران معلولان شناگر از معلولان غیرورزشکار (به‌ترتیب با 01/0 > p و 03/0 > p) بیشتر بود. در کل می‌توان گفت پرداختن به ورزش در شرایط معلولیت، پوکی استخوان را کنترل می‌کند و هر چند این مزیت در صورت پرداختن به والیبال نشسته، از شنا مشهودتر است، شنا نیز معلولان را از پوکی استخوان مصون نگه می‌دارد.