تاثیر یک دوره برنامه تمرینی به همراه اغتشاشات سطح اتکا در آب بر تعادل ایستا و پویای زنان میان‌سال

کاهش توانایی کنترل پوسچر و حفظ تعادل و به دنبال آن، افزایش نوسانات قامتی و احتمال زمین خوردن از جمله مشکلات جسمانی شایعی است که در اثر فرآیند افزایش سن رخ می‌دهد. تحقیقات زیادی گزارش کرده‌اند که تمرین به منظور بهبود توانایی حفظ تعادل در جلوگیری از زمین خوردن یا دست کم در به تعویق انداختن کاهش کارآیی عملکردی و عواقب ناشی از زمین خوردگی‌ها مهم است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی در آب به همراه اغتشاشات سطح اتکا و با رعایت اصول علم تمرین بر تعادل ایستا و پویای زنان میان‌سال است. تعادل ایستای 35 زن سالم میان‌سال با میانگین سنی 31/5 ± 71/53 قبل و بعد از انجام پروتکل تمرین در آب، از طریق زمان ایستادن روی یک پا با چشم باز و بسته و ثبت میزان طول نهایی و ناحیه نوسانات مرکز ثقل در این حالت روی دستگاه توزیع فشار و تعادل پویای آن‌ها از طریق آزمون دست‌یابی عملکردی، اندازه‌گیری و به عنوان نمره پیش و پس آزمون آن‌ها ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های آماری و نیز مقایسه نمرات پیش و پس آزمون آزمودنی‌ها در آزمون‌های تعادلی از روش آماری تی زوجی استفاده شد. نتایج نشان داد بین میانگین طول نهایی و ناحیه نوسانات مرکز ثقل در حالت ایستاده روی پای برتر (چشم باز و بسته)، میانگین زمان ایستادن روی یک پا در حالت ایستاده روی پای برتر (چشم باز و بسته) و میانگین آزمون دست‌یابی عملکردی دست برتر، قبل و بعد از تمرین در آب، در نمونه‌های مورد مطالعه تفاوت معنی-داری وجود دارد (05/0p? ). با توجه به نتایج پژوهش استفاده از تمرین در آب به همراه اغتشاشات سطح اتکا ، برای حفظ و بازیابی تعادل در میان سالان در آینده توصیه می‌شود.